شرح دعای بیست و پنجم صحیفه سجادیه دعای برای اولاد و اصول تربیتی فرزند _ بخش هفده ام

شرح دعای بیست و پنجم صحیفه سجادیه دعای برای اولاد و اصول تربیتی فرزند
از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
چهارشنبه 27 بهمن ۱۴۰۰ شماره 3493

بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لِأَوْلِيَائِكَ مُحِبِّينَ …
بارالها فرزندان مرا نسبت به دوستانت عاشق قرار بده.
حقیقت امر این است که محبت و عشق فقط برآینده خدا  و دوستان خداست و هر محبتی که در طول این مسیر نباشد مجاز است نه حقیقت. این حقیقت را در کلمه وکلمه ی مناجات محبین که اتفاقا این دعا نیز از امام العارفین حضرت سجاد سلام الله علیه نقل شده است می توان درک و‌مشاهده کرد.
 در این دعای  بیست ‌وپنجم عشق به دوستان خدا که همان اولیاء الله نامیده می شوند برای فرزندان طلب شده است در دعاهای دیگری نیز نه تنها برای اولاد بلکه برای خود نیز طلب شده است چنانچه در زیارت شریف امین الله می خوانیم : دُعَائِکَ مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِیَائِکَ و در دعای روز بیست ‌وپنجم ماه مبارک رمضان نیز از خدا این مهم  طلب شده است اللهُمَّ اجْعَلْنى‏ فيهِ مُحِبَّاً لِأَوْلِيآئِكَ…
عشق به دوستان خدا عشق خدا را در دل زنده می کند.
و اما دوستان خدا چه کسانی هستند؟ویژگی های دوستان خدا در آیات وروایات فراوان است تیماً وتبرکا‌ً چند نمونه برای روشن شدن مطلب تقدیم محضر می شود:
اولیاالله برای امور دنیوی خوف و حزن ندارند؛«أَلاَ إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللّه ِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ *(سوره مبارکه بقره ایه شریفه ۱۹۵)
دوستان خدا اهل صبرند؛متوکلند؛احسان می کنند؛زیاد توبه می نمایند؛عدالت محورند؛اهل نمازند؛امربه معروف و‌نهی از منکر می نمایند؛اکرام والدین می نمایند؛مجاهد هستند؛پاکدامنند؛مرگ برای آنان یک ارزو است چرا که مرگ را وصال به حق می دانند؛اهل تولی و تبری هستند و در یک کلمه متقین دوستان خدا هستند که هم خدا آنان را دوست دارد و آنان خدا را دوست دارند
الْمُحِبُّ فِی اللَّهِ مُحِبُّ اللَّهِ وَ الْمَحْبُوبُ فِی اللَّهِ حَبِیبُ اللَّهِ لِأَنَّهُمَا لَا یَتَحَابَّانِ إِلَّا فِی اللَّهِ؛ محبّ در راه خدا، محبّ خدا است و کسی که در راه خدا محبوب شده است، دوست خداست زیرا این دو (محب در راه خدا و محبوب در راه خدا) دوستی ایشان نیست مگر در راه خدا.»(مصباح الشریعه،۱۹۶)
در پایان این بیان از شهید ایت الله استاد مطهری خالی از لطف نیست:
ملک دنیا در اولیای حق اثر ندارد . اولیای حق کسانی هستند که اگر تمام ملک دنیا را هم به آنها بدهند که داده هم شده است ، وقتی که همین ملک ظاهر را هم دراختیار آنها قراربدهند یک ذره از آن روح عبودیتشان کاسته نمی شود . امیرالمومنین هم خلیفه بود ، ولی آیا در روح علی کسی کوچکترین احساسی می توانست مشاهده کند که علی هم تکیه ای داشته باشد که این منم و این لشکرهای من است و این قدرت من است ؟ باز همان عبد ضعیف ذلیل در مقابل خدای متعال است . باز شبها که می شود در محراب عبادت آنچنان عجز و لابه می کند ، چون می داند که همه اینها در مقابل ذات حق هیچ و پوچ است . انسان اگر خدا راداشته باشد همه چیز را دارد ، اگر خدا را نداشته باشد هرچه داشته باشدهیچ چیز ندارد .سلیمان نبی آن طور که در آثار و روایات آمده است با آن ملک جن و انسی که خداوند متعال به او داده است ، خودش در باطن خودش با خدا یک عبدبسیار ذلیلی است و جز عبودیت و ذل عبودیت چیز دیگری احساس نمی کند .(اشنایی با قران ج ۸ ص ۲۰۳)

منبع