شرح دعای دوازدهم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۸۵ جلسه ۲
شرح دعای دوازدهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
چهارشنبه 9 خرداد 1403 شماره 4122
جلسه 2
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ یحْدُونِی عَلَی مَسْأَلَتِک تَفَضُّلُک عَلَی مَنْ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ إِلَیک، وَ وَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ إِلَیک، إِذْ جَمِیعُ إِحْسَانِک تَفَضُّلٌ، وَ إِذْ کلُّ نِعَمِک ابْتِدَاءٌ
و آن خصلتی که مرا ترغیب می کند به سوال و خواستن از تو این است : فضل تو بر هر کس که به تو روی آورد می رسد و وارد شده به حسن ظنی که به تو بوده است چرا که تمام نیکویی های که تو به ما کرده ای تفضل به ماست و همه نعمت هایی که به ما داده ای ابتدایی و‌بدون مقدمه بوده است .
نکات قابل توجه در این فراز عبارت است از :
۱. فهم دلیل رغبت به خداوند واسماء و صفات او‌سبب رشد معرفت می گردد.
۲. سوال کردن یعنی دعا نمودن به درگاه قدس ربوبی نشانه ای از معرفت به پروردگار است .
۳. مهمترین اثر دعا و سوال از پروردکار دریافت تفضل الهی است ، فضل از صفات الهی است و در قرآن به معنای احسان، رحمت ، برتری و عطیه آمده است و راهکارهای رسیدن به فضل الهی در قرآن نیز تقوا ، دعا ، ایمان ، اطاعت آمده است و مصادیق فضل نیز در آیات قرآن آمده است از جمله: توحید ؛ نبوت؛ علم ، ترکیه …
۴. حسن ظن به خداوند ؛ در روایات حسن ظن به خداوند مورد مدح قرار گرفته شده و سوظن به خداوند مورد ذم و نکوهش قرار گرفته است چرا نباید به خداوند حسن ظن داشت او که تمام گناهان را وقتی توبه کنی می بخشد ؛ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعًا
او که خودش را به غفور و رحیم معرفی کرده است انی انالغفور الرحیم
او که ولو ظلم کرده باشیم و پشیمان شویم و از او امرزش بخواهیم و می بخشد ؛ فرماید: «انَّ رَبَّک لَذُو مَغْفِرَةٍ لِلنَّاسِ عَلى ظُلْمِهِمْ»؛
افا رسول الله صلی الله علیه واله از قول خداوند متعال فرمودند :
یقُولُ اللَّهُ أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِی بِی فَلْیظُنَّ مَا شَاءَ؛خداى تعالى مى فرماید: من چنانم که بنده ام به من گمان دارد، پس هر گونه مى خواهد مرا گمان کند.( مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۵۲.)
روایات در باب حسن ظن بسیار است تبرکا از مولایمان حضرت امام رضا علیه السلام روایتی تقدیم می شود:«أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللّهِ، فَإِنَّ مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللّهِ کانَ عِنْدَ ظَنِّهِ وَ مَنْ رَضِىَ بِالْقَلیلِ مِنَ الرِّزْقِ قُبِلَ مِنْهُ الْیَسیرُ مِنَ الْعَمَلِ. وَ مَنْ رَضِىَ بِالْیَسیرِ مِنَ الْحَلالِ خَفَّتْ مَؤُونَتُهُ وَ نُعِّمَ أَهْلُهُ وَ بَصَّرَهُ اللّهُ دارَ الدُّنْیا وَ دَواءَها وَ أَخْرَجَهُ مِنْها سالِمًا إِلى دارِالسَّلامِ؛ به خداوند خوش گمان باش؛ زیرا هر که به خدا حسن ظن داشته باشد و به او خوشبین باشد خدا با گمانِ خوشِ او همراه است، و هر که به رزق و روزى اندک خشنود باشد، خداوند به کردار اندک او خشنود باشد، و هر که به اندک از روزى حلال خشنود باشد، بارش سبک و خانواده‌اش در نعمت باشد و خداوند او را به درد دنیا و دوایش بینا کند و او را از دنیا به سلامت به دارالسّلامِ بهشت رساند.»
۵. احسان خداوند فضل اوست یعنی هر چه داده زیاد داده است.
۶. ابتدایی بودن کل نعمات خداوند یعنی نه مقدمه ای دارد ، نه استخقاقی ، نه شرطی ، نه نیازی و…
افزودن دیدگاه جدید