شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۱۴ جلسه ۱۰
شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
دوشنبه 20 شهریور 1402 شماره 3923
جلسه دهم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَی مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَیهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِی مِنَنِهِ فَلَمْ یحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِی رِزْقِهِ فَلَمْ یشْکرُوهُ.
و سپاس خدای را که اگر بندگانش را از معرفت سپاسگزاری بر عطایای پیاپی که به آنان داده و نعمتهای پیوسته که بر ایشان کامل ساخته محروم مینمود، نعمتهایش را صرف نموده و سپاس نمیگزاردند و در روزی او فراخی مییافتند و شکر نمیکردند .
نکات مهم در این فراز عبارتند از :
۱. از جمله عطایای پروردگار که قابل حمد است توفیق معرفت نعمات الهی است .
۲. از جمله اقسام معرفت ، معرفت به نعمت است .
۳. نعمات الهی لحظه ای قطع نمی شود و پی در پی بر عباد خداوند نازل می شود .
۴. از جمله موارد غفلت و جهالت این است که انسان از نعمتی استفاده کند و‌حمد آن را بجا نیاورد .
۵. وسعت روزی دلیل بر رزق خوب نیست رزق و وسعت آن گاه خوب و بابرکت است که حمد آن به جا آورده شود .
۶. نعمات پی در پی ممکن است به جهات امتحان و ابتلا باشد و راه سرافراز بیرون امدن از ان حمد است .
افزودن دیدگاه جدید