شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
دوشنبه 20 شهریور 1402 شماره 3923
جلسه دهم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَی مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَیهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِی مِنَنِهِ فَلَمْ یحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِی رِزْقِهِ فَلَمْ یشْکرُوهُ.
و سپاس خدای را که اگر بندگانش را از معرفت سپاسگزاری بر عطایای پیاپی که به آنان داده و نعمتهای پیوسته که بر ایشان کامل ساخته محروم مینمود، نعمتهایش را صرف نموده و سپاس نمیگزاردند و در روزی او فراخی مییافتند و شکر نمیکردند .
نکات مهم در این فراز عبارتند از :
۱. از جمله عطایای پروردگار که قابل حمد است توفیق معرفت نعمات الهی است .
۲. از جمله اقسام معرفت ، معرفت به نعمت است .
۳. نعمات الهی لحظه ای قطع نمی شود و پی در پی بر عباد خداوند نازل می شود .
۴. از جمله موارد غفلت و جهالت این است که انسان از نعمتی استفاده کند و‌حمد آن را بجا نیاورد .
۵. وسعت روزی دلیل بر رزق خوب نیست رزق و وسعت آن گاه خوب و بابرکت است که حمد آن به جا آورده شود .
۶. نعمات پی در پی ممکن است به جهات امتحان و ابتلا باشد و راه سرافراز بیرون امدن از ان حمد است .