صوفیه از منظر اهل‌بیت(علیهم‌السلام)
سلسله مباحث مفهوم شناسی عرفان و تصوف و قلمرو اعتقادی عارف و صوفی
ارائه شده در هفته نامه یالثارات آبان و آذر 1389
بر اساس دستور صریح خدای متعال در قرآن کریم که در آیه اولی الامر بدان اشاره صریح شده است که «فإن تنازعتم فی شیء فردّوه الی الله و رسوله» مرجع نهایی ما در تمام اختلافات و نزاع‌ها قرآن و پیامبر اکرم(ص) می‌باشد فلذا در خصوص صوفیه هم که به نوعی یکی از مباحث چالش‌برانگیز و محل اختلاف بوده به همین روش وارد بحث می‌شویم و در ابتدای امر صوفیه را از منظر قرآن کریم و اهل بیت(ع) مورد بررسی قرار می‌دهیم و در آغاز بحث را از بررسی روایی صوفیه از منظر اهل بیت آغاز می‌کنیم؛ در مورد مخالفت صوفیه با قرآن نیز مطالبی هست که در سلسله مباحث آینده خواهد آمد.
بر اساس آیه شریفه، «ما آتاکم الرسول فخذوه و...» خدای متعال همه را به اطاعت از پیامبر اکرم و اولی‌الامر که رحمت للعالمین است و به مقام قاب قوسین رسیده فرمان داده و فرموده است که دستوراتی که او را آورده اخذ کنیم و از نواهی او بپرهیزیم، بنابراین این بسیار مهم است که حضرت خاتم الانبیاء صلوات‌الله علیه در مورد تصوف و صوفیه چه فرموده باشند؛ چراکه این بیان برای ما شاخص خواهد بود.
در روایتی از آن حضرت مطلبی آمده است که آن حضرت پیشگویی آمدن صوفیه را نموده و ابراز زهد نمودن آنان را زیر سوال برده و آنان را مورد لعن خویش قرار داده است. (ر.ک: امالی طوسی، ج۲، ص ۱۵۲؛ مکارم الاخلاق طبرسی؛ وسائل الشیعه؛ سفینه البحار) و در روایتی دیگر علاوه بر پیشگویی از آمدن این فرقه ضاله، حضرت آنان را از خود طرد نموده و آنان را کافر برشمرده است. (ر.ک: سفینه البحار، ج ۲، ص ۵۷، چاپ قدیم؛ شرح نهج البلاغه علامه خویی، ج۱۴، ص۳) و در سخنی دیگر آنان را جاهل خوانده و بیان فرموده‌اند که سخنان آنان با سخنان فاجران تطبیق دارد و اینکه آنان از کفار گمراه‌تر و بی‌ایمان‌ترند.
از مجموعه سخنان وجود مقدس پیامبر اکرم صلوات‌الله علیه و آله، ضاله بودن این فرقه و مسموم بودن عقاید آنان کاملا مشهود است و برهیچ انسان بصیر و عاقلی این امر مخفی نمانده است و بر پژوهشگران منصف و طالب حق نیز کاملا روشن و هویداست.
در این مقام فقط فهرست‌وار به ذکر بعضی خصائص و ویژگی‌هایی که از دیدگاه اهل بیت علیهم‌السلام در خصوص آنان در آثار بزرگانی چون شیخ طوسی، علامه طبرسی، شیخ حر عاملی، علامه مقدس اردبیلی، شیخ عباس قمی و... بیان شده است می‌پردازیم:
۱- قطاع‌الطریق، یعنی اینان سد راه طریق الی‌الله و مسیر هدایت هستند،
۲- دشمن اهل بیت علیهم‌السلام،
۳- ملعون و منفور،
۴- تصریح به این که اینان اهل جهنم هستند،
۵- نهی از اخذ القاب آنان،
۶- ملعون بودن کسانی که به اینان متمایل هستند،
۷- به اینان لقب یهود و نصارای امت اسلام داده شده،
۸- از تشبه به آنان نهی شده است،
۹- سران اینان نظیر ابوهاشم کوفی، سفیان ثوری و... مورد مذمت واقع شده‌اند،
۱۰- اهل مکر و حیله هستند.
این فقط اشاره‌ای کوتاه بود به سخنان اهل بیت علیهم‌السلام و اجماع تمام علمای متقدم و متاخر در رد آنان و این امری است که برای محققین و کسانی که به نحوی با این مباحث آشنایی دارند ثابت شده است و علاقه‌مندان می‌توانند در این زمینه به آثاری که از بزرگان در این زمینه منتشر شده است رجوع نمایند.
افزودن دیدگاه جدید