شرح دعای دهم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۶۷ جلسه ۷

شرح دعای نهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

شنبه 8 اردیبهشت 1403 شماره 4096

جلسه 7

بسم الله الرحمن الرحیم
فَتَکونَ قَدْ أَشْقَیتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِک، وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَک
پس اگر چنین کنی کسی را که خوش بختی خواسته بدبخت می شودو آنکه امید فضل داشته ناامید گشته است.
اولا باید توجه داشت تمام شقاوت و سعادت و بهره مند شدن از فضل خداوند فقط در دست قدرت اوست، تمام این گونه تعالیم و تحذیر ها برای این است که ما موحد بشویم و به سمت سعادت برویم ، امام حسین سلام الله علیه در دعای عرفه عرضه می دارد : «اللَّهُمَّ اجْعَلْنی اخْشاک کانّی اراک وَاسْعِدْنی بِتَقْواک وَلا تُشْقِنی بِمَعْصِیتِک»خدایا چنان ترسان قرارم ده که گوئی تو را می بینم و به پرهیز از معاصی مرا سعادتمند گردان و به ارتکاب گناهان شقاوتمندم نفرما .
 ثانیا کسی که سعادت واقعی نصیب او شده باشد خداوند او را شقی نمیکند مگر  این که خود شخص بخواهد به آن سمت برود
این حدیث شریف از حضرت صادق سلام الله علیه امید بخش و قابل تامل است :

«انَّ اللَّهَ ینْقُلُ الْعَبْدَ مِن الشَّقاءِ الَی السَّعادَةِ وَلا ینْقُلُهُ مِنَ السَّعادَةِ الَی الشَّقاءِ»(بحار/ج ۵/ ص ۱۵۸) خداوند بنده را از شقاوت به سوی سعادت انتقال می دهد ولی از سعادت به سوی شقاوت نمی آورد.

منبع