شرح دعای دهم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۶۶ جلسه ۶

شرح دعای نهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

جلسه 6

بسم الله الرحمن الرحیم
فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِک،
جبران نما تمام نداری های ما را به توانگری خودت که وسیع است .
فقر نداری است فقیر کسی است که زیر بار مشکلات کانه ستون فقراتش شکسته شده است و فاقه به فقیری گفته می شود که از ناچاری دست جلوی دیگران دراز می کند .
 این فراز حالت فقیری است که در حال گدایی است و تقاضا دارد که کمبودها ونیاز های او جبران شود و رحم بر این حالت بشود دلیل نشان دادن این حالت این است که خدا دار است و دارائی او وسعت دارد توانگر است ،فقر و فاقه در ادبیات فارسی نیز جایگاه خاصی دارد و بارها مورد استفاده قرار گرفته است.
و در ادامه حضرت علی بن الحسین سلام الله علیه عرضه می دارد :
وَ لَا تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِک، 
با منع عطا امید ما را از خودت قطع مکن
مهمترین رشته امید ما و خدا عطای خداوند است ، عطایی که یک ویژگی آن این است که در دعای شریف افتتاح می خوانیم :  «وَ لَا تَزِيدُهُ كَثْرَةُ الْعَطَاءِ إِلَّا جُوداً وَ كَرَماً»؛ (بخشش بسیار او جز بر جود و كرمش نمى افزايد.
گر چه منع خداوند هم عموما از لطف اوست ولی من از عطا یعنی عذاب و سقوط انسان .

منبع