شرح دعای یازدهم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۷۳ جلسه ۱

شرح دعای نهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

یکشنبه 23 اردیبهشت 1403 شماره 4108

جلسه 1

بسم الله الرحمن الرحیم
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیه‌السلام بِخَوَاتِمِ الْخَیرِ:
دعای ‌آن حضرت در‌ طلب عاقبت خیر است
خواتم جمع خاتمه است به معنای پایان است و حضرت سیدالساجدین سلام الله علیه این دعا را برای ختم به خیر شدن کارها می خواندند کمال در ختم به خیر شدن کارها و عاقبت انسان است  اگر کسی همه افعالش ختم به خیر شود امید است عاقبت خودش نیز ختم به خیر شود و ممکن است یک کار ختم به خیر شود و همان نیز سبب ختم به خیر عمر شود . 
این دعا این گونه آغاز می شود :
یامَنْ ذِکرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکرِینَ،
ای کسی که یادت شرف برای یادکنندگان است .
بحث‌ ذکر عرض عریضی دارد یکی از مسایل ذکر اثر ذکر است که در قرآن و روایات آمده است و یکی از آن آثار شرف ذکر برای ذاکر است که هم در ابتدای این دعا آمده و هم در سایر ادعیه مانند دعای جوشن کبیر است .
ذاکر چه آن کسی که با زبان ذکر خدا می گوید و با دل به او متوجه است چه آن کسی که در افعال و افکار و خطورات قلبی اش خدا را حاضر و‌ناظر می داند ،
برای چنین ذاکری ذکر خدا شرف است .
شرف یعنی بلند مرتبه ، و بزرگوار ، برتری ،آنچه باعث افتخار شود.
خداوند نیز شریف است چون همه بزرگی ها و بزرگواری ها و بلند مرتبگی ها برای اوست .
سپس به خداوند عرضه می دارد:
وَ یا مَنْ شُکرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکرِینَ،
ای آنکه سپاسکذاریت باعث رستگاری سپاسگذان می شود .
در این فراز نیز یکی از آثار شکر که همان بپز یعنی رستگاری است اشاره گردیده و رابطه شکر و رستگاری این است که در شکر معرفت و ادب در مقابل نعمت و منعم نهفته شده است، چرا که تا خلایق چیزی را نشناسند تشکر نمی کنند و وقتی معرفت به نعمت حاصل شد مقدمه و راهی به سوی معرفت صاحب نعمت است و کسی که این دو مرحله از معرفت را پشت سر گذاشته باشد به رستگاری می رسد.

منبع