شرح دعای دهم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۶۲ جلسه ۲

شرح دعای نهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

دوشنبه 3 اردیبهشت 1403 شماره 4092

جلسه 2

بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِک، وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِک،
بار خدایا اگر بخواهی بر ما ببخشی از سر فضل می‌بخشی و اگر بخواهی ما را به عذاب مبتلا کنی از سر عدل مبتلا می‌کنی، 

مشیت الهی یکی از مباحث بسیار مهم و اساسی توحیدی در قرآن و‌معارف اهل بیت علیهم السلام است ، مشیت به معنای خواستن، اراده و قدرت ایجاد من جمیع جهات است .
موضوع مشیت در قرآن تحت عنوان شاء ۲۲۷مرتبه مطرح گردیده است البته مترادف آن مانند اراد نیز بسبار بکار رفته است .
خداوند هر کاری بخواهد می کند هر چیزی بخواهد ایجاد می کند بدون نیاز به کمک غیر ، بدون دخالت زمان چرا که فقط کن فیکون است ، بدون این که به کسی پاسخ دهد .
در بسیاری از جاها نیز خداوند ایجاد و خلقت و فضل و بخشش خویش را به اذن خودش به دلائلی از جمله طی کردن مسیر کمال برای بندگان و یا امتحان آنان به دیگری و یا به شروطی مشروط می کند که در این امر نیز پاسخگوی کسی نباید باشد و‌نیست .
حتی بعضی از بندگانش که مقصود چهارده معصوم علیهم السلام به جای رسیده اند که خود مشیت الهی شده و یا ظرف مشیت الهی گشته اند .
در ابتدای این دعا نیز از خدا طلب بخشش نموده از فضل خودش نه استحقاق ما .
به فضل خودش یعنی از قدرت خودش استفاده کند و می تواند بدون استحقاق ببخشد به قول بابا طاهر : شتر دیدی ندیدی.
بهترین فضل خدا  رسول الله صلی الله علیه واله است چنان چه در ذیل این ایه شریف امده است : «وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ‌»، فرموده که فضل خدا، محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و رحمت خدا، علی (علیه‌السّلام) است. (تفسیر قمی ذیل ایه شریفه)
خداوندی که امام سجاد معرفی می فرماید این است وقتی می بخشد به فضلش می بخشد و وقتی قرار است عذاب کند به عدل عذاب می کند 
که عدل الهی نیز خود مصداقی از مصادیق مهم رحمت خداوند است .
در فضل خدا شایستگی و استحقاق ما موضوعیت ندارد و در عدل او‌نیز ظلمی العیاذ بالله وجود ندارد .

منبع