منظور از ذنب در دعا/ذنب کبیر چیست؟
پای درس اخلاق حجت الاسلام موسوی مطلق؛
منظور از ذنب در دعا/ذنب کبیر چیست؟
05 دی 1402
کد خبر 31873
استاد حوزه علمیه، درباره منظور از ذنب در دعاها گفت: ذنب به گناه دنباله داری می‌گویند که تبعات آن گناه هنوز هست، یعنی گناهانی کردیم که دست‌بردار ما نیست و ادامه‌دار هستند.
زمان مطالعه: ۳ دقیقه
به گزارش خبرنگار عترتنا؛حجت‌الاسلام‌والمسلمین «سید عباس موسوی مطلق» استاد حوزه علمیه، شب گذشته دوشنبه چهارم دی‌ماه در جلسه هفتگی درس اخلاق خود که در دارالبکاء فاطمه‌الزهرا (س) تهران برگزار شد، در ادامه شرح مناجات تائبین درباره منظور از ذنب در این دعا گفت: در ادامه این دعا حضرت می‌فرمایند: «أَسْأَلُکَ یَا غافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ» یعنی آمرزنده گناهان بزرگ!
منظور از غافر و ذنب
این استاد حوزوی درباره منظور از غافر و ذنب گفت: غافر در لسان فارسی به معنای آمرزش است و یکی از سور قرآنی هم غافر است؛ در ادعیه هم کلمه غافر زیاد آمده است که به معنای پوشانده است. خدا غافر است؛ یعنی پوشاننده است، حالا یا گناه ما را می‌پوشاند یا ما را از گناهان می‌پوشاند و یا اینکه خدا ما را به‌واسطه رحمتش می‌پوشاند.
وی اظهار کرد: کلمه بعدی در این فراز از دعا کلمه ذنب است که ذنب از نظر لغوی به معنای گرفتن آخر یک شی یا دم حیوان است و در اینجا ذنب به گناه دنباله داری می‌گویند که تبعات آن گناه هنوز هست. در این فراز از دعا می‌گوییم: «یَا غافِرَ الذَّنْبِ» یعنی گناهانی کردیم که دست‌بردار ما نیست و ادامه‌دار هستند.
موسوی مطلق ذنب را گناهان ادامه‌دار دانست و افزود: این گناهان ادامه‌دار که با عنوان ذنب آمده گناهی است که مثلاً ملکه شده است و با اینکه توبه هم کرده؛ اما این گناه ادامه‌دار است، یا اینکه طرف از گناهش توبه کرده اما نرفته آن را جبران کند یا مثلاً نرفته حلالیت بگیرد و این گناهان همچنان ادامه دارد و هست.
وی تصریح کرد: حالا بعضی از ذنب‌ها کبیر هستند که در این فراز آمده است: «یَا غافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ» یعنی گناهان ادامه‌دار و بزرگ! به این معنا که شما توبه کردید و خدا گناهان را هم می‌پوشاند و غفار است و احدی هم نمی‌داند؛ اما این گناه شما از نوع ذنب و دنباله‌دار بوده است و باید دنباله آن را قطع کنید و آن را اصلاح و جبران کنید.
بزرگ‌ترین گناه/ذنب کبیر چیست؟
موسوی مطلق به بزرگ‌ترین گناه و ذنب کبیر اشاره و بیان کرد: به معنای واقعی گناه بزرگ و ذنب کبیر، تنها گذاشتن ولی و یاری‌نکردن امام زمان عج است که این گناه ذنب کبیر است و راه توبه آن این است که باید امام زمان عج را یاری کنید که یاری امام باعث می‌شود خداوند گناهان شما را بیامرزد و شما را ببخشد.
وی ادامه داد: امام حسین (ع) در ملاقات با عُبَیْدُالله بْن حُرّ جُعْفی به وی فرمودند: تو صاحب کبائر بزرگ هستی آیا می‌خواهی راهی نشان تو بدهم که خدا از این کبائرت بگذرد؟! وی عرض کرد: بله و حضرت فرمود: بیا مرا یاری کن! پس یاری‌کردن امام باعث آمرزش گناهان و کبائر می‌شود.
درخواست برای جبران شکستگی‌ها
این استاد حوزوی در پایان گفت: در فراز بعد حضرت می‌فرماید: «وَیَا جابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ» یعنی جبران‌کننده استخوان شکسته! در اینجا جابر به معنای جبران‌کننده است. گاهی گناهان سبب خورد شدن و شکستی انسان می‌شود، خصوصاً انسان در دوران پیری این شکسته‌شدن در اثر گناه را می‌بیند و می‌فهمد که بی‌تقوایی گناه چه بلایی به سرش آورده است.
وی افزود: وقتی دلی شکسته باشید این دل‌شکسته را فقط خدا می‌تواند درست کند حتی اگر کسی هم بیاید و عذرخواهی کند تا خدا نخواهد آن دل‌شکسته درست نمی‌شود.
افزودن دیدگاه جدید