موبقات چه نوع گناهی است و خطر آن برای انسان!

پای درس اخلاق حجت الاسلام موسوی مطلق؛

موبقات چه نوع گناهی است و خطر آن برای انسان!

 11 دی 1402

 کد خبر 31877

استاد حوزه علمیه در شرح مناجات تائبین، موبقات را از خطرناک‌ترین گناهان کبیره دانست و گفت: موبقات گناهان کشنده‌ای است که انسان را هلاک می‌کند و فقط با فضل الهی بخشیده می‌شود.

زمان مطالعه: ۲ دقیقه

به گزارش خبرنگار عترتنا؛حجت‌الاسلام‌والمسلمین «سید عباس موسوی مطلق» استاد حوزه علمیه، امشب دوشنبه ۱۱ دی‌ماه در جلسه هفتگی درس اخلاق خود که در دارالبکاء فاطمه‌الزهرا (س) تهران برگزار شد، در ادامه شرح مناجات تائبین درباره منظور از موبقات گفت:در ادامه این دعا حضرت می‌فرمایند: «أَنْ تَهَبَ لِی مُوبِقاتِ الْجَرائِرِ» یعنی از تو می‌خواهم که گناهان تباه‌کننده‌ام را بر من ببخشایی. در این فراز چند نکته کلیدی وجود دارد که اولین نکته درباره کلمه «تَهَبَ» و «مُوبِقاتِ» است.

وی افزود: در این فراز حضرت فرمودند که من استحقاق بخشش گناهان را ندارم و این نوع گناه اصولا قابل بخشش نیست، اما خدایا با عدل خودت با من رفتار نکن بلکه با فصل خودت بخشش کن! مرسوم است که بخشش از بزدگان است یعنی شأن آن بزرگ این است که ببخشد.

منظور از «موبقات» / گناهانی که فقط با فضل الهی بخشیده می‌شود

این استاد اخلاق با اشاره به معنای «موبقات» در این فراز از دعا گفت: کلمه «مُوبِقاتِ» در اینجا گناهان متعدد است که معنای عمومی آن معاصی است ولی بعضی‌ها قید گناهان بزرگ را به آن زده‌اند در صورتی که در فراز قبلی کبائر بیان شد اما «مُوبِقاتِ» از نظر لغت گناهان کشنده‌ای است که انسان را هلاک می‌کند؛ یعنی گناهانی که جز با فضل خداوند امکان آمرزش نیست و هیچ چیزی هم همطراز بخشش آن نیست مگر فضل خداوند که آن را از بین ببرد.

وی ادامه داد: چنین گناهانی باب استجابت دعا را میبندد و توفیق توبه را هم میگیرد، مگر عامل بیرونی ورود کند مثل دعای والدین، دعای ولی خدا یا خدمتی که اصلا حسابش را نمیکردید. «مُوبِقاتِ» در روایات عنوان دارد که فهرست‌وار شامل شرک، سحر و جادو، قتل نفس محترمه، خوردن مال یتیم، خوردن ربا، فرار از میدان جنگ، تهمت زنا به زنان پاکدامن است یعنی از بین گناهان کبیره اینها را جدا کردند و بعضی از بزرگان گفتند اگر گرفتار این گناهان شوید راهی به ملکوت ندارید!

وی در پایان گفت: در انتهای این فراز کلمه «الْجَرائِرِ» هم آمده که از جنایت می‌آید! گناهی که دیگران و شارع مقدس آن را جنایت بداند که موجب شود حدی از نظر فقهی داشته باشد.

منبع