شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۲۵ جلسه ۲۱

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

پنجشنبه 6 مهر 1402 شماره 3935

جلسه بیست و یکم
بسم الله الرحمن الرحیم
حَمْداً تَقَرُّ بِهِ عُیونُنَا إِذَا بَرِقَتِ الْأَبْصَارُ، وَ تَبْیضُّ بِهِ وُجُوهُنَا إِذَا اسْوَدَّتِ الْأَبْشَارُ.
سپاسی که چون چشم‏‌ها در آن روز خیره شود، سبب روشنی دیده ما گردد و هنگامی که چهره‌‏ها سیاه شود صورت ما به نورانیت آن سپید گردد .
حمد و سپاس در این دو عرصه در قیامت نیز به فریاد انسان می رسد یکی هنگام خیره شدن در قیامت که صحنه ای دهشت انگیز است و آیاتی از قرآن نیز ناظر به این خیره شدن و دگرگونی چشم ها در قیامت وجود دارد در آن روز این حمد مایه روشنی چشم می گردد در معارف وحیانی و روایی ما اموری باعث روشنی چشم ها می گردد که یکی از آنان حمد و سپاس الهی است .
دوم این که در قیامت بر اساس الهی ابیض و اسود بودن وجوه در ان روز از مسلمات است که در آن روز که روز روسیاهی عده ای از خلق است کسانی که در مقام امن حمد الهی قرار گرفته اند به برکت حمد رو سپید هستند .

منبع