شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۲۳ جلسه ۱۹

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

چهارشنبه 5 مهر 1402 شماره 3934

جلسه نوزدهم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ یشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، «یوْمَ تُجْزی‏ کلُّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ وَ هُمْ لا یظْلَمُونَ»، «یوْمَ لا یغْنِی مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَیئاً وَ لا هُمْ ینْصَرُونَ».
و موقعیت و جایگاه ما را نزد گواهان آن روز بلند گرداند، در روزی که همه سزای عمل خود بینند بدون آنکه بر کسی ستمی رود، روزی که هیچ دوستی چیزی از عذاب و کیفر را از دوست خود دفع نکند و ستمکاران یاری نشوند .
بر اساس آیات الهی شاهدان در قیامت عبارتند از : خداوند متعال رسول الله و ائمه معصومین علیهم السلام ؛ زمین ، زمان ، ملائکه ، اعضاء و جوارح و  اعمال انسان .
آن روز هم می تواند روز مفتضح شدن و هم روز مفتخر شدن باشد .
اشاره به این دو ایه شریفه نشان از بروز و ظهور عدل الهی دارد و روز بی اعتباری غیر خداست روز آشکار شدن حقایق است و آن روز سربلندی برای پاکان و عباد صالح پروردکار است آن روز مجاز بودن همه چیز آشکار می گردد و یک حقیقت وجود دارد و آن خداست . آن روز خداوند باری خود را از ستمگران دریغ می دارد ، پناه بر خدا از آن روز خاص و سخت.

منبع