شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۲۲ جلسه ۱۸

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

سه شنبه 4 مهر 1402 شماره 3933

جلسه هجدهم
بسم الله الرحمن الرحیم
حَمْداً یضِی‏ءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ یسَهِّلُ عَلَینَا بِهِ سَبِیلَ الْمَبْعَثِ .
سپاسی که تیرگی‌های برزخ را به سبب آن بر ما روشن کند و راه رستاخیز را به سبب آن بر ما آسان نماید .
فاصله عالم دنیا و عالم قیامت را برزخ می گویند آنچه مسلم است در برزخ ظلمات وجود دارد ‌وهمچنین که نور مراتبی دارد نور فوق نور هم داریم ظلمات هم اینچنین است ظُلُمَـٰتُ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ.در برزخ نوری که به واسطه آن برزخ روشن شود مانند خورشید وماه و ستاره و آتش و امثالهم وجود ندارد ؛ برای روشنایی در برزخ نیازمند عمل است و از جمله آن اعمال عمل حمد است .
ماده «بعث» به معنای برانگیختن و به جانب چیزی یا کاری روانه کردن است که متناسب با مورد آن تفاوت می‌کند، چنانکه هم در مورد احیای مردگان این تعبیر به کار می‌رود و هم در مورد برگزیدن شخصی به مقام نبوت (مفردات ألفاظ القرآن، ص۱۳۲-۱۳۳)

راه قیامت بسیار سخت و‌گران و وحشتناک است  برانگیخته شدن از مراحل بسیار عجیب و سخت قیامت است و این حمد یکی دیگر از آثارش این است که این مسیر دشوار سهل می شود. 

منبع