شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۰۹ جلسه ۵

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

پنجشنبه 9 شهریور 1402 شماره 3916
جلسه پنجم

بسم الله الرحمن الرحیم 
ثُمَّ سَلَک بِهِمْ طَرِیقَ إِرَادَتِهِ، 
آنگاه همه را در راه اراده خود راهی نمود .
پس از خلقت بشر با مقدماتی که در فراز های قبلی اشاره شد ، قرار گرفتن بشر در مسیری است که صلاح اوست ، در واقع چون بشر بین جبر و اختیار است این دومین ظهور از جبر است یعنی جبراً در مسیر اراده خدا قرار گرفت اراده خدا در تقدم و تاخر زمان ، در منطقه محل تولد و سایر موارد ، سالک حقیقی آن است که طریق اراده پروردگار را قلبا بپذیرد و با تمام وجود اعتقادش این باشد : هر چه آن خسرو کند شیرین بود .
وَ بَعَثَهُمْ فِی سَبِیلِ مَحَبَّتِهِ ،
و در مسیر محبت و عشق به خود برانگیخت ،
مهمترین لطف خدا در حق بشر محبت است که بر اثر آن آنان را برانگیخته است یعنی هر چه لباس خلقت پوشیده در او حقیقت محبت نهفته شده است . قوام همه عالم بر اساس محبت است . خداوند اجازه داده است که مخلوقات عاشق او گردند و او عشق خود را یکی از پایه های مهم خلقت قرار داده است ، محبت خلق به خدا یک معنا دارد ‌ومحبت خدا به خلق معنای دیکری دارد که در وقت خود بدان پرداخته خواهد شد ان شالله.

منبع