شرح دعای سوم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۶۵ جلسه ۱

شرح دعای سوم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
چهارشنبه 21 دی 1401 شماره 3746

بسم الله الرحمن الرحیم
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي حَمَلَةِ الْعَرْشِ وَ كُلِّ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ
دعاى آن حضرت است در درود بر حاملان عرش و هر فرشتۀ مقرّب.
اللَّهُمَّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ الَّذِينَ لَا يَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِيحِكَ .
خدایا! و حاملان عرشت؛ آن بزرگوارانی که از تسبیح گفتن برای تو سست و بی‌حال نمی‌شوند .
موضوع عرش الهی در حدود بیست ایه از قرآن مطرح شده است ؛ و همچنین این موضوع بخشی از روایات را به خود اختصاص داده است ؛ مفهوم عرش در معارف شیعی با توجه به این که جزء متشابهات قران است معانی ومفاهیم متعدد امده است  به عنوان مثال :علم خداوند ؛ حاکمیت خداوند و یا مالکیت خداوند امده است .
علامه طباطبایی معتقد است عرش مرحله تکامل یافته‌ای از عوالم وجود بوده و مرکز فرماندهی جهان و محل صدور دستورات الهی بوده و نشستن خداوند بر عرش نیز کنایه از تدبیر جهان و علم او به تمام امور است . (المیزان ،ج ۱۷،ص ۲۹۸)
امام خمینی در بیان حقیقت عرش در نگاه عرفانی معتقد است عرش محل اقتدار و سلطنت فیض مقدس است که محل سلطنت اسم اعظم می‌باشد و اختلاف ظاهر اخبار در معنای عرش را به تعدد معانی عرش بازمی‌گرداند.
(آداب الصلاه ،ص ۲۷۳)

منبع