شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۳۵ جلسه ۲۳

شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
سه شنبه 15 آذر 1401 شماره 3716

بسم الله الرحمن الرحیم

 وَ تَزِيدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَي قُوَّتِنَا .
و به واسطه باران نیرو به نیروی ما بیافزایی.

انسان ها و جوامع به اذن الله دارای یک قدرت حداقلی هستند و به عنوان یک تکلیف الهی برای یاری خدا و دین خدا باید دنبال افزایش این قدرت و توان باشند، و نهایت استفاده از قدرت برای انسان همین است که در خدمت خدا و اوامر الهی باشد چنانچه امیرالمومنین سلام الله علیه عرضه می دارد : يارَبِّ! قَوِّ عَلى خِدمَتِكَ جَوارحی فرق انسان های الهی و‌جوامع توحیدی در این است که آنان دارای قدرت حقیقی هستند و اینان قدرت پوشالی را دارند در نتیجه گاه به اندک تهدید از هم فرو می پاشند ولی آنان ولو تعدادشان کم باشد بر تعدادهای بسیار نیز غلبه می کنند ، كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ؛
چه بسا گروه اندکی که به توفیق خدا بر گروه بسیاری پیروز شدند .
باران نقش مهمی در قدرتمند شدن یک جامعه دارد ،جامعه ی دارای آب جامعه ی ثروتمند و قدرتمندی است ، جامعه ی با زمین های حاصلخیز و دام های پر زاد و‌ولد داری قدرت و‌ثروت است ، قدرت امنیت و آسایش به دنبال دارد ، قدرت موانع پیشرفت را بر می دارد ، جامعه ای که همه چیز را از خدا بداند و حتی برای امدن باران هم از او استمداد بطلبد و جامعه ای که برنامه ریزی برنامه ریزان آن بر اساس کشاورزی و دام باشد و از نعمات طبیعی بتواند استفاده کند حتما قدرتمند است و حتما همیشه فاتح میادین است.

منبع