شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۲۴ جلسه ۱۲

شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
چهارشنبه 2 آذر 1401 شماره 3705

بسم الله الرحمن الرحیم
سَحَاباً مُتَرَاكِماً هَنِيئاً مَرِيئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا ، غَيْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ ، وَ لَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ .

در این فراز نیز ویژگی های ابر رحمت زا و افت ان را بیان می نماید این ویژگی ها عبارتند از:

ابرانباشته، لذّت بخش، گوارا، فراگیر و غرّان‌ که بارانش اندک نباشد و برقش نفریبد.
 ابر انباشته پر باران است ابر لذت بخش حال و‌هوای طبیعت را جان تازه می بخشد؛ ابر گوارا محصولش آب های زیرزمینی را تامین می کند؛ابر غران اثر متافیزیکی دارد؛ ابر بی باران مانند درخت بی ثمر است ؛رعد و برق کاذب ترس ایجاد می کند و‌بی ثمر است و برق مفید بعدش بارش تگرگ و‌برف را به همراه دارد که ثمره اش رحمت فراوان است

منبع