شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۱۷ جلسه ۵

شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
سه شنبه 24 آبان 1401 شماره 3698

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ أَحْيِ بِلَادَكَ بِبُلُوغِ الزَّهَرَةِ

سرزمین‌های مرده‌ات را با شکفتن شکوفه‌ها زنده کن
هر چه در عالم موجود است حی و دارای حیات است ولکن حی بودن خالق به معنایی است و حی بودن مخلوقات به معنای دیگری است.
یکی از مخلوقات که گاه دچار مرگ می شود سرزمین ها هستند و این خداوند است که زمین را پس از مرگ زنده می کند بعضی از آیات تبرکا تقدیم می شود:

«يُحْىِ الْارْضَ بَعْدَ مَوْتِها» (و زمين را پس از مردنش حيات مى بخشد).

« فَانظُرْ إِلَی‌َّ ءَاثَـَرِ رَحْمَت‌ِ اللَّه‌ِ کَیْف‌َ یُحْی‌ِ الاْ رْض‌َ بَعْدَ مَوْتِهَآ إِن‌َّ ذَ َلِکَ لَمُحْی‌ِ الْمَوْتَی‌َ وَ هُوَ عَلَی‌َ کُل‌ِّ شَی‌ْءٍ قَدِیرٌ ؛

 پس به آثار رحمت خدا بنگر که چگونه زمین را پس از مرگش زنده می‌گرداند. در حقیقت‌، هم اوست که قطعاً زنده کنندة مردگان است و اوست که بر هر چیزی تواناست‌. » (روم‌،آیه 50)

« إِنَّ اللّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَالنَّوَى یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَمُخْرِجُ الْمَیِّتِ مِنَ الْحَیِّ ذَلِكُمُ اللّهُ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ؛

خدا شكافنده دانه و هسته است زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون مى ‏آورد چنین ست‏خداى شما پس چگونه [از حق] منحرف مى‏ شوید » (انعام آیه ۹۵)

وَمَا أَنزَلَ اللّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاء فَأَحْیَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا

و آبی که خداوند از آسمان نازل کرده، و با آن زمین را پس از مرگ زنده نموده(بقره ۱۶۴)

«وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَّیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا كَذَلِكَ النُّشُورُ؛

و خدا همان كسى است كه بادها را روانه مى ‏كند پس [بادها] ابرى را برمى ‏انگیزند و [ما] آن را به سوى سرزمینى مرده راندیم و آن زمین را بدان [وسیله] پس از مرگش زندگى بخشیدیم رستاخیز [نیز] چنین است » (سوره فاطر آیه 9)
ظاهر زمین به امدن ابر و باریدن باران و روئی گل و گیاه و‌درخت است و باطن آن به واسطه حجت خدا صورت می گیرد .

منبع