شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۴۰ جلسه ۳۶

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

شنبه 29 مهر 1402 شماره 3953

جلسه سی و ششم

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی دَلَّنَا عَلَی التَّوْبَةِ الَّتِی لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَینَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَینَا سپاس خدای را که ما را به توبه و بازگشت راهنمایی کرد که این حقیقت را جز از عطای او نیافتیم، (اگر نبود مستحق عذاب بودیم) اگر همین یک عنایت را از فضل او به حساب آوریم هر آینه اِنعام او درباره ما نیکو، و احسانش در حق ما بزرگ، و بخشش او بر ما عظیم است،نکات مهم در این فراز عبارتند از:۱. توبه قابل سپاس است.۲. توفیق توبه از خداست و شامل حال کسانی می‌شود که عالماً و عامداً گناه نکنند که البته این افراد نیز معمولا پس از انجام کار خیری یا دعای دیگری در حق آنان توفیق توبه پیدا می‌کنند.۳. توبه از مصادیق فضل خداست. ۴. توبه از عذاب جلوگیری می‌کند. ۵. اشاره به اینکه احسان خدا سنگین است. ۶. اشاره به عظیم بودن فضل خدا موضوع توبه از موضوعات مهم در اندیشه امام سجاد علیه السلام است که هم در صحیفه سجادیه به آن پرداخته شده هم در ادعیه‌ای که از آن امام عزیز صادر شده است.

منبع