شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۳۸ جلسه ۳۴

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

سه شنبه 25 مهر 1402 شماره 3950

جلسه سی و چهارم

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ نَهَانَا لِیبْتَلِی شُکرَنَا و از انجام محرمات نهی فرمود تا شکر ما را بیازماید. اموامر و‌نواهی پروردگار همه به جهت آزمون انسان است ؛ نهی از محرمات به جهت میزان شکرگزاری ماست. یکی از فرق های حمد و شکر این است: حمد یک عمل ذاتی است و در فطرت نهفته شده است و قبل از عطای نعمت در وجود انسان به ودیعه گذاشته شده است ولی شکر پس از عطای نعمت است. دعای سی و هفتم صحیفه سجادیه به موضوع شکر پرداخته شده است، در این دعا آمده است: وَ لَا یَبْلُغُ مَبْلَغاً مِنْ طَاعَتِکَ وَ إِنِ اجْتَهَدَ إِلَّا کَانَ مُقَصِّراً دُونَ اسْتِحْقَاقِکَ بِفَضْلِکَ (2) و از اطاعتت، گرچه تلاش و کوشش کند به اندازه‌ای نمی‌رسد، جز این‌که در برابر شایستگی‌ات، به سبب فضل و احسانت، ناتوان از طاعت است.

منبع