شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۳۶ جلسه ۳۲

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

یکشنبه 23 مهر 1402 شماره 3948

جلسه سی و دوم

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ أَغْنَانَا بِفَضْلِهِ، وَ أَقْنَانَا بِمَنِّهِ. و سپاس خدایی را که و به فضلش ما را بی‏‌نیاز کرد و به عطای خود سرمایه بخشید.  انسانی که فقر محض است چگونه غنی می‌شود و یعنی چه که غنی می‌شود چگونه اش به فضل خداوند است که شامل حال مؤمنان، متقین، اهل دعا و اطاعت پروردگار می‌شود. و این که یعنی چه یعنی از غیر خدا بی نیاز می‌شوند و‌دنیا در نظر آنان چنانچه در صفات متقین در نهج البلاغه آمده است کوچک و‌حقیر می‌شود و آنان که غنی می‌شوند عزت نفس می‌یابند و فقط محتاج خداوند خود را می‌بینند. انسان برای طی طریق نیازمند سرمایه است و آن فقط به واسطه جود و‌کرم خدا میسور است بکنه یعنی به عطا و جود خداوند.

منبع