شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۲۴ جلسه ۲۰

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

پنجشنبه 6 مهر 1402 شماره 3935

جلسه بیستم
بسم الله الرحمن الرحیم
حَمْداً یرْتَفِعُ مِنَّا إِلَی أَعْلَی عِلِّیینَ فِی کتَابٍ مَرْقُومٍ یشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ.
سپاسی که از جانب ما در پرونده‏‌ای که وضع نیکبختان در آن رقم خورده و مقربان حضرت او گواهان آن‌اند به اعلی علیین بالا رود .
چند  موضوع در این فراز قابل تامل است :
یکم : قدرت صعود حمد در اعلی علیین ؛
در قاموس قرآن آمده است :اعلی از ریشه عُلُوّ به معنای برتر و بالاتر در مکان و مقام است. علّیین (و علّیون) جمع عِلّی به معنای علوّ، مضاعف و چندین برابر است و اعلی علّیّین برترین درجات و مقامات و مراتب است ، . در قرآن کریم آمده است: كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ * وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ * كِتَابٌ مَرْقُومٌ . 
دوم :(کتاب مرقوم ) پیچیده در نامه ای که در آن نامه وضع مقربان آمده است ؛ کتاب مرقوم که در قرآن هم در سوره مبارکه مطففین امده است یعنی نوشته ای که : آشکار است ؛ حتمی است ،به قلم حق نوشته شده است ؛خطی که به قلم حق نوشته شده است . 
سوم : گواهی مقربان بر آن .
طبق آیات الهی مقربان هم در میان فرشتگانند هم در میان انسان ها هستند ؛ 
چهارم : حمد مقبول تا قیامت می ماند تا بر آن گواهی داده شود .
منبع