شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۱۶ جلسه ۱۲

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

 یکشنبه 26 شهریور 1402 شماره 3926

جلسه دوازدهم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَی مَا عَرَّفَنَا مِنْ نَفْسِهِ، 
سپاس خدای را بر آنچه از وجود مبارکش به ما شناسانده.
معرفت الله جز از طریق خود خدا به کمال نمی رسد تا خداوند اراده نکند شناخت او ممکن و میسور به نحو کامله نیست حالا این که وجود مبارکش را از چه دریچه ای به ما بشناساند ان بحث دیگری است مثلا از طریق نعمت ها ، یا انسان کامل یا مخلوقات ….
مناسب است نکته ای را از یکی از شاگردان ممتاز مکتب توحید یعنی حضرت امام خمینی در این مقال بیان کنم می فرماید :
پس از آن كه سالك إلى اللّه ، به قدم رياضت و تقواى كامل ، از بيت نفس خارج شده و علاقه و تعيّنات ، همراه بر نداشت و سفر إلى اللّه محقق شد ، اوّل تجلّى[ اى ]كه حق تعالى بر قلب مقدسش [مى]كند ، تجلّى به الوهيت و مقام ظهور اسماء و صفات است و اين تجلّى نيز به يك ترتيب منظّمى است از اسماى مُحاطه تا به اسماى محيطه رسد ، حسب قوّت و ضعف سير و قلب ساير (سالك) ـ به تفصيلى كه در اين مختصر نگنجد ـ تا آن كه منتهى شود به رفض (كنار نهادن) كل تعيّنات عالم وجود ؛ چه از خود و چه از غير ـ كه در منازل و مراحل بعد ، آن نيز از خود است ـ و پس از رفض مطلق ، تجلى به الوهيّت و مقام اللّه ـ كه مقام احديت ، جمع اسماى ظهورى است ـ واقع شود ، و «إعْرِفوا اللّه بِاللّه » ، به مرتبه نازله اوّليه ، ظهور پيدا كند.

و در اوّل ، وصول عارف به اين مقام و منزل ، فانى شود در آن تجلّى و اگر عنايت ازلى شامل شود ، عارف ، اُنسى حاصل كند و وحشت و تعب سير ، مرتفع گردد و به خود آيد و به اين مقام ، قناعت نكند و با قدم عشق ، شروع به سير كند ـ و در اين سفر عشقى ، حق ، مبدأ سفر و اصل سفر و منتهاى آن است ـ و در انوار تجلّيات ، قدم زند و «تَقَدَّمْ ؛ پيش بيا» شنود تا آن كه اسما و صفات در مقام واحديت ، بر قلب او به ترتيب منظّمى تجلى كند تا آن كه به مقام احديت جمعى و مقام اسم اعظم ظهور نمايد كه اسم «اللّه » است و در اين مقام ، «إعْرِفُوا اللّه باللّه » ، به مقام عالى تحقّق يابد ، و پس از اين نيز مقام ديگرى است كه اكنون از مورد نظر ما خارج است .(شرح چهل حدیث ، ص ۶۲۵)

منبع