شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۱۵ جلسه ۱۱

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

سه شنبه 21 شهریور 1402 شماره 3924

جلسه یازدهم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لَوْ کانُوا کذَلِک لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِیةِ إِلَی حَدِّ الْبَهِیمِیةِ فَکانُوا کمَا وَصَفَ فِی مُحْکمِ کتَابِهِ: «إِنْ هُمْ إِلَّا کالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا».
و اگر چنین (توفیق و‌معرفت حمد نعمت ها را نداشتند) می‏‌بودند از حدود انسانیت بیرون شده، به مرز حیوانیت می‌‏رسیدند و چنان می‏‌بودند که در کتاب محکمش فرموده: «ایشان جز به چارپایان نمانند، بلکه از آنان گمراه‌‏ترند».
در واقع در این فراز امام مصداقی دیگر از خروج از دایره انسانیت به دایره ای پست تر از حیوانیت بیان می کند تأویل و‌تفسیری دیگر را از ایه شریفه ۱۷۹از سوره مبارکه اعراف بیان می فرماید . ملاک انسانیت در اینجا معرفت حمد الهی بر شمرده شده است .
استاد بزرگوار حضرت ایت الله العظمی جوادی آملی در درس هنگامی که به این ایه رسید فرمود
پست تر از حیوان یعنی اینکه حیوان در حیوانیت خود هم لذتی می برد حمدی می گوید و هدفی دارد ولی پست تر از ان از حیات خود هیچ بهره و لذتی ندارد حیوانات وفا دارند غیرت دارند امانت دار هستند اگر کسی اینها را هم نداشته باشد از حیوانات پست تر است می فرمودند : این تحقیر حیوان نیست این یک تحقیق علمی الهی است.

منبع