شرح دعای اول صحیفه سجادیه _ شماره ۴۱۱ جلسه ۷

شرح دعای اول صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

 سه شنبه 14 شهریور 1402 شماره 3920
جلسه هفتم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ جَعَلَ لِکلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا ینْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا یزِیدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ.
و برای هر یک از آنان روزی معلوم و قسمت‌شده‌‏ای از باب لطف قرار داد. هر آن کس را که روزی فراوان داده، احدی نمی‌‏تواند بکاهد، و هر آن کس را که روزی کاسته، هیچ کس نتواند بیفزاید.
در بعضی نسخ روح و در بعضی دیگر زوج است ، اگر روح باشد علی القاعده مقصود صاحب روح است و اگر زوج باشد که مطابق آیه شریفه قرآن است که می فرماید و خلقناکم ازدواجا؛
چند نکته مهم در این فراز قابل توجه است :
۱. قوت یک نیاز بشری است و آن یعنی آنچه بقای بدن و حیات نباتی متوقف بر آن است .
۲. قوت اگر رزق باشد از ناحیه خداست چرا که ممکن است انسان چیزی قوت او باشد ولی رزق او‌نباشد وقتی رزق گفته می شود یعنی قوت حلال البته رزق اعمم از مادی ومعنوی است و در اینجا رزق مادی مورد سخن و درخواست است در هر صورت قوت هر کس معلوم است به این معنا که هر کس در طول عمرش معلوم است چقدر غذا و چه غذایی چقدر نوشیدنی برای اوست ‌ونیاز ادامه حیات اوست یعنی هر کس سهمیه اش معلوم است.
۳. رزق هر کس هم تقسیم شده است پس حرص زیادی بی معنا و خون خوردن است به تعبیر شاعر عارف : خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی ، و این امر در آیات و روایات و تجربه بشری  به اثبات رسیده است .
۴. افزایش رزق مقدر و کم کردن رزق دیگران از حیطه اختیار بشر خارج است مگر از حرام ، رزاق علی الاطلاق خداست ولکن افزایش روزی اگر به فرمان های الهی توجه گردد در اختیار انسان است مقصود این است که راههای افزایش رزق مشخص است اگر عمل گردد رزق افزایش پیدا می کند.

منبع