شرح دعای سی و ششم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۶۴ جلسه ۲۵

شرح دعای سی و ششم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
سه شنبه 20 دی 1401 شماره 3745

بسم الله الرحمن الرحیم
الشَّاكِرُ قَلِيلَ الشُّكْرِ ، الُْمحْسِنُ الُْمجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، إِلَيْكَ الْمَصِيرُ .
قبول کنندۀ شکر ناچیز، نیکوکار و خوش‌رفتار، دارای احسان، معبودی جز تو نیست، پایان کار به سوی توست.
پایان دعای سی وششم با اشاره اسامی خاص به پایان می رسد اسامی مطهری چون شاکر، محسن…
با توحید آغاز شد و با توحید ختم شد این اسما رابطه مستقیم با تقاضاهای در دعای شریف دارد.
یکی از اهل معنا می فرمود :مداومت به این اسما مجرب و جهت جلب رحمت های مادی و معنوی نافع است.

منبع