بخشی از وصیت نامه بانو مجتهده و عارفه امین

…..سفارش مى كنم ترا به پرواى خدا, پروايى سزاوار خداونديش .

با تمام وجود, روى به سوى او دار و تمام همت خود را وقف ساحت قدسش نما. در هيچ حالى از حالات , به گاه آسانى و سختى , تندرستى و بيمارى خوشى و ناخوشى , سازگارى و ناسازگارى , نياز و بى نيازى , به مقدار يك پلك به هم زدن ,از خداى سبحان , غافل مشو. دائم با زبان و دل , به ياد او باشد بويژه به هنگام انجام فرمانها و ترك نهيهاى او, جل شانه .

چونان كه امام صادق , عليه السلام , در ضمن سخنانى به ابى عبيد مى فرمايد:

مدام خدا را به ياد داشته باشيد, گفتن ذكر :[سبحان الله والحمدلله و لااله الاالله والله اكبر] نيست (گر چه آنهم ذكراست ) بلكه ذكر خدا آن است كه : در برخورد با حلال و حرام , او را به ياد آوريد,اگر فرمانى است اطاعت كنيد واگر گناهى است واپس رويد

تو را به فراگيرى معرفت خداى عزوجل و كسب محبت او, واشتياق به ديدارش توصيه مى كنم چه كسى جزاين راه به كاميابى و سعادت نرسد, آن را كه معرفت نيست اگراعمال جن وانس را داشته باشد, كارهايش بى محتوا و بى بهااست همانطور كه روايات بسيارى گوياى آن است .

در تحصيل معرفت الهى , كسب تقوا و خوشنودى او تلاش كن و دراين مهم , نستوه باش . بدان !اهل تقوا را مكانتى مطمئن در مجلسى پسنديده , نزد خداى تواناست .

پيوند قلبى وايمان خود را به خدا, پيامبران و جانشينان اواستوار ساز زيرا هر كه به خدا پيوندند, به دستگيره محكم و ناگسستنى دست يافته است .

عمل صالح و شايسته انجام بده . بدان ! خدا عزوجل كار هيچ مرد و زنى را ضايع نمى كند.