شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۲۶ جلسه ۷

شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

 شنبه 21 بهمن 1402 شماره 4046

جلسه 7

 بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ إِنی أَعُوذُ بِک مِنْ …وَ شَکاسَةِ الْخُلُقِ. شکاسه یعنی بدی بلکه اوج بدی یا بدی صعب که خیلی دشواری برای خویش و دیگران ایجاد کند، از بدترین نوع بد اخلاقی هاست که باید از آن به خدا پناه برد. بعید نیست کسانی که بداخلاق هستند و‌خودشان قبول ندارند که بداخلاق هستند جز این دسته باشند. اللهم انی اعوذ بک …وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ. الحاح شهوت یعنی اصرار بر شهوت‌ها و‌لذائذ، زیاده روی و‌میالغه و از حد خارج شدن است.شهوت به معنای میل، اشتها و کشش است که به خودی خود مشکلی ندارد چرا که در وجود انسان برای حلال به ودیعه گذاشته شده است ودر بهشت نیز این میل وجود دارد چنانچه خداوند می‌‌فرماید: «فِیها ما تَشْتَهِیهِ الْأَنْفُس» «أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِین» شهوت هم مثبت است و آن میل به حلال است و هم منفی که آن میل به حرام است. البته سایر موارد استعمال شده شهوت و شهوات در قرآن به معنای منفی آن آمده است.توضیح مطلب این است: شهوت حرام که تکلیف آن روشن است کم آن هم حرام و‌خطرناک و زیان آور است و شهوت حلال میزان معقول ونیاز آن مطلوب است، عادت، اصرار و زیاده روی آن مذموم و منفی است و باعث سقوط انسان می‌گردد. در یک معنای دیگر که از بیان عارفان ربانی برداشت می‌شود این است که: هر قول و فعلی، هر اکل و شرب و نکاح و‌تفریحی که نیت غیرالهی داشته باشد شهوت است.

منبع