شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۲۳ جلسه ۴

شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

دوشنبه 16 بهمن 1402 شماره 4043

جلسه 4

 بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ إِنی أَعُوذُ بِک مِنْ …غَلَبَةِ الْحَسَدِ، حسد خود یک موضوع است که بدی و مضرات آن بر همگان چنانچه در اخبار و روایات وارد شده است پوشیده نیست که سهم مهلک و کشنده ای است و علبه حسد مرحله‌ای فوق حسد عادی است و ظاهراً دو معنا دارد: یکم: کنایه از قدرت مخرب رذیله حسد باشد چنانچه از رسول الله صلی الله علیه واله وسلم نقل شده که فرمودند: کاد الحسد أن یغلب القدرا. نزدیک است که حسد غلبه کند بر قدر خدای تعالی. دوم: صفت رذیله حسد به اوج خود برسد و بصورت خلق غالب در بیاید. پیرامون حسد نکاتی بس لطیف در نامه‌ی عارف جلیل القدر مرحوم شیخ عبدالکریم حامدی به استاد آیت الله شوشتری وجود دارد که تقدیم می‌شود: اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ «خدا یار اهل ایمان است که آنان را از تاریکی‌های جهل بیرون آرد و به عالم نور برد» (سوره بقره آیه ۲۵۷) از کدام ظلمت؟ از ظلمت‌ها و تاریکی‌های نفس و صفات رذیله نفس، ظلمت‌هایی است که خداوند از او بیرون خواهد آورد. همه اینها در گرو این است که انسان بخواهد خودش را برای خدا آراسته و منزه کند. مثلاً اغلب علما نظرشان بر این است که حسد از دل بیرون رفتنی نیست، قیاس به نفس کرده اند، چون عمری است زحمت کشیده و حال اینکه می بیند حسد در او هست، لذا می‌گوید: باید اِعمال حسد نکرد و حال آنکه فرموده اند: اَلْحَسَدَ یَأْکُلُ اَلْإِیمَانَ کَمَا تَأْکُلُ اَلنَّارُ اَلْحَطَبَ الیابس «حسد ایمان را می‌خورد همانگونه که آتش هیزم خشک را می خورد» (بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۲۲۵) این اعمال نکردن از حسد را از کجا آورده اند نمی دانم. و حال اینکه روایت هست: سِتَّةٌ لاتَکونُ فِی الْمُؤْمِنِ: الْحَسَدُ وَ اللَّجاجَةُ…الی آخر شش چیز در مومن نیست، حسد، لجاجت....(خصال، ج ۱، ص ۳۵۸) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا «محققا کسی که خویش را پیراست رستگار شد.» (سوره شمس، آیه ۹) راجع به کیست؟ قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ (سوره مومنون، آیه ۱) مومن کیست؟ وَ الَّذِینَآمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ «کسانی که ایمان آورده اند خداوند را شدیدتر دوست دارند.» (سوره بقره، آیه ۱۶۵) وَالْعَصْرِ إِنَّ الإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا (سوره عصر، آیه ۱و۲) باید رجوع کرد به نشانه‌هایی که برای مومن گفته اند، بیخود نفرموده اند، برای اینکه ما خود را واجد آن شرائط ببینیم و اگر نداریم طلبش کنیم.

منبع