شرح دعای ششم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۱۷ جلسه ۲۰

شرح دعای ششم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

دوشنبه 9 بهمن 1402 شماره 4037

جلسه 20

 بسم الله الرحمن الرحیم

وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُک وَ رَسُولُک و خِیرَتُک مِنْ خَلْقِک، حَمَّلْتَهُ رِسَالَتَک فَأَدَّاهَا، وَ أَمَرْتَهُ بِالنُّصْحِ لِأُمَّتِهِ فَنَصَحَ لَهَا و شهادت می‌دهم که محمد بنده و فرستاده و برگزیده تو از میان تمام مردم است، آن که رسالتت را بر عهده‌اش گذاشتی و او آن را به‌خوبی به انجام رساند و او را به خیرخواهی امّتش فرمان دادی پس برای آنان خیرخواهی نمود. شهادت دوم پیرامون رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم است: ۱. عبد؛ شهادت به عبد بودن همیشه مقدم بر سایر ویژگی‌های رسول خداست چرا که اوج گرفتن در عبودیت باعث مصطفا شدن برای رسالت شده است در تشهد نماز هم اینچنین است. ۲. رسول الله؛ واژه رسول به صورت مفرد و‌جمع بیش از ۳۳۰ مرتیه در قرآن آمده است وقتی رسول الله گفته می‌شود یعنی در عبودیت ممتاز؛ دارای عقل کامل؛ امین ترین خلق و دارای علم الهی می‌باشد. ۳. برگزیده از میان خلائق؛ خیرتک من خلقک از جمله فضایلی است که در بسیاری از زیارات و ادعیه به آن اشاره شده است. ۴. حمل رسالت و انجام آن به نحو احسن؛ رسول الله از طرف خداوند مأمور به ابلاغ پیام‌هایی بود که به نحو کامل ادا نموده است حتی قل ها را هم بیان کرده چیزی فرو نگذاشته است و آخرین و‌مهمترین پیام خداوند برای خلق نیز ابلاغ ولایت بود که ان نیز به بهترین وجه ممکن بیان شد. ۵. اجرای فرمان الهی در خیرخواهی برای خلق الله؛ از جمله حقوق امت بر امام دریغ نکردن از نصیحت امت است که رسول خدا به امر خدا این کار را نیز مانند سایر کارهائی که به گردن مبارک بوده به نحو اکمل انجام داده است.

منبع