شرح دعای ششم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۱۶ جلسه ۱۹

شرح دعای ششم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

 یکشنبه 8 بهمن 1402 شماره 4036

جلسه 19

بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُک وَ کفَی بِک شَهِیداً، وَ أُشْهِدُ سَمَاءَک وَ أَرْضَک وَ مَنْ أَسْکنْتَهُمَا مِنْ مَلائِکتِک وَ سَائِرِ خَلْقِک فِی یوْمِی هَذَا وَ سَاعَتِی هَذِهِ وَ لَیلَتِی هَذِهِ وَ مُسْتَقَرِّی هَذَا، أَنِّی أَشْهَدُ أَنَّک أَنْتَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، قَائِمٌ بِالْقِسْطِ، عَدْلٌ فِی الْحُکمِ، رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ، مَالِک الْمُلْک، رَحِیمٌ بِالْخَلْقِ. بارالها من تو را شاهد می‌گیرم و تو ما را بسنده گواهی هستی و گواه و شاهد می‌گیریم آسمان و زمینت را و همچنین ملائکه و دیگر آفریدگانت را که در زمین و آسمان مسکن داده‌ای در این روز و این ساعت و این شب و این جایگاه که من در آن قرار دارم که من شهادت می‌دهم که همانا تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، برپا دارنده عدل، عادل در حکم، مهربان به بندگان، دارنده سراسر جهان هستی، رحیم بر تمام خلق هستی. در این فراز که فراز شهادتین است خداوند و برخی مخلوقات را شاهد می‌گیرد برای عرضه دو اعتقاد مهم و آن هم توحید و‌نبوت است شاهدان عبارتند از: ۱. خداوند با اینکه خداوند کفایت می‌کند ولکن به جهت اثبات حضور و ظهور و بروز خداوند در همه جا دیگر مخلوقات را هم به شهادت گرفته است. و البته در ۱۹ ایه از قران موضوع شهید بودن خداوند امده است از جمله: «وَ اللهُ شَهیدٌ عَلی ما تَعْمَلُونَ» «قُلْ أَیُّ شَیْءٍ أَکْبَرُ شَهادَةً قُلِ اللهُ شَهیدٌ بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ» ۲. آسمان؛ وقتی آسمان تسبیح می‌گوید پس به شهادت نیز گرفته می‌شود ۳. زمین؛ زمین نیز هم شاهد اینگونه مراتب است و‌هم از شاهدان قیامت. ۴. ملائکه؛ شهادت ملائکه نیز در قران و روایات و ادعیه فراوان آمده است فقط بدانیم شهادت برای توحید و نبوت و‌ولایت به جهت سابقه طولانی آنان بوده و اینکه شهادت آنان همانند شهادت خداوند است چرا که ملائکه مانند سایر مخلوقات مستقل نیستند و از عمال خداوند هستند. ۵. مخلوقات ساکن در زمین و‌آسمان؛ در اینکه در آسمان‌ها و زمین غیر از انسان مخلوقات دیگری هست جای شک و تردیدی نیست در سوره مبارکه احقاف ایه شریفه ۳ می‌خوانیم: مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّی وَالَّذِینَ کَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آن دوست، جز به حقّ و تا سرآمدی معین نیافریدیم، و کافران از آنچه بیمشان داده اند، روی گردانند. ترتیب بیان اسماً وصفات الهی هم جالب است ابتدا از کلمه توحید آغاز می‌شود سپس موضوع عدل به رئوف بودن به بندگان سپس مالک بودن خداوند و پس از آن رحیمیت خداوند مطرح گردیده است.

منبع