شرح دعای پنجم صحیفه سجادیه _ شماره ۴۹۲ جلسه ۱۳

شرح دعای پنجم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

سه شنبه 5 دی 1402 شماره 4009

جلسه 13

بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ إِنَّمَا یکتَفِی الْمُکتَفُونَ بِفَضْلِ قُوَّتِک، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اکفِنَا، وَ إِنَّمَا یعْطِی الْمُعْطُونَ مِنْ فَضْلِ جِدَتِک، بار خدایا بدون شک بی‌نیازان به فضل قوّت تو بی‌نیازند، پس بر محمد و آلش درود فرست و ما را از هر چه غیر خودت کفایت کن و به حقیقت که بخشندگان از افزونی داده‌های تو می‌بخشند، ۱.کفایت و بی نیازی؛ که فقط در خانه خدا حاصل می شود آن هم به فضل و قوت پروردگار. ۲.فضل خدا؛ واژه فضل خدا بیش از ۱۰۰مرتبه در قرآن آمده است و بی نیاز شدن جز با فضل خدا آن هم با اعتماد به قدرت خدا میسور نیست، فضل خدا در قرآن فراوان است اما آنچه مسلم است فضل خداوند در اختیار خود خداوند است و استحقاق و عمل در آن شرط لازم نیست.
۳.قوّت خداوند از جمله صفات اوست و آیاتی از قرآن به آن اختصاص یافته است از جمله:ً انحصار قوت در خداوند؛  أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِیعاً؛ ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ  قوت خدا داری استواری ‌ومحکم است؛ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ؛ ۴.در دو جمله فوق انما آمده است و‌نشان از حضر است یعنی این است و‌جز این. ۵. فضل و قوت کنار هم لطایف فراوان دارد از جمله آن قطعیت است و همچنین غیر قابل برگشت بودن است.

منبع