شرح زیارت غدیریه توسط حجت الاسلام موسوی مطلق - جلسه ۲۰

شرح زیارت غدیریه امام هادی علیه السلام
جلسه 20
حجت الاسلام والمسلمین موسوی مطلق

بسم الله الرحمن الرحیم
أَشْهَدُ أَنَّكَ أَخُو رَسُولِ اللّٰهِ، وَوَصِيُّهُ،
گواهی می‌دهم که تویی برادر رسول خدا، و جانشین او.

وصی در لفظ به معنای کسی که وصیت‌کننده او را مأمور اجرای وصیت خود کند. در اصطلاح فقه کسی است که بنابر وصیت کسی پس از مرگ وی، می‌تواند در امور و اموال وی تصرف کند. و در معنای اصطلاحی در شیعهٔ دوازده‌امامی شخصی است که در امر دین بنا بر وصیت پیامبر یا وصی پیشین امور متدینین را بر عهده می‌گیرد و او با توجه به نصوص فراوان حضرت علی بن ابی طالب امیرالمومنین سلام الله علیه است .
از جمله القاب معروف امیرالمومنین حضرت وصی بوده که متاسفانه به فراموشی سپرده شده است .
قال رسول الله  صلی الله عليه و آله : لِكُلِّ نَبِيٍّ وَصِيٌّ وَ وَارِثٌ وَ إِنَّ عَلِيّاً وَصِيِّي وَ وَارِثِي

پیامبر خداصلی الله علیه واله وسلم فرمود: برای هر پیامبری وصی و وارثی است. وصی و وارث من هم علی بن ابیطالب است.
این حدیث در منابع زیادی از آثار شیعه و سنی امده است از جمله :
ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی‌طالب، ۱۴۲۶ق،ص۱۶۷؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۳۹۲؛ خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۴ق، ص۸۵؛ جرجانی، الکامل، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۱۴؛ ابن شهر آشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۸۸، ج۳، ص۶۶؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۸، ص۱۵۴-۳۳۹.
سلمان می گوید : گفتم: ای پیامبر خدا! هر پیامبری وصی ای دارد. وصی شما کیست؟
پیامبر(صلی الله علیه و اله )در پاسخ من، سکوت کرد. بعداً چون مرا دید، فرمود: «ای سلمان!».
من با سرعت گفتم: بله.
فرمود: «می دانی وصی موسی که بود؟».
گفتم: آری، یوشع بن نون.
فرمود: «چرا؟».
گفتم: زیرا او داناترین ایشان بود.
فرمود: «وصی و رازدان من و بهترین کسی که پس از خود به یادگار می نهم که به وعده من تحقّق می بخشد و بدهی ام را می پردازد، علی بن ابی طالب است».
المعجم الکبیر عن سلمان: قُلتُ: یا رَسولَ اللّهِ، لِکلِّ نَبِی وَصِی، فَمَن وَصِیک؟ فَسَکتَ عَنّی، فَلَمّا کانَ بَعدُ رَآنی فَقالَ: یا سَلمانُ، فَأَسرَعتُ إلَیهِ قُلتُ: لَبَّیک، قالَ: تَعلَمُ مَن وَصِی موسی؟ قُلتُ: نَعَم، یوشَعُ بنُ نونٍ، قالَ: لِمَ؟ قُلتُ: لِأَنَّهُ کانَ أعلَمَهُم.
قالَ: فَإِنَّ وَصِیی ومَوضِعَ سِرِّی وخَیرَ مَن أترُک بَعدی وینجِزُ عِدَتی ویقضی دَینی عَلِی بنُ أبی طالِبٍ.[۱]
[۱]. المعجم الکبیر: ج ۶ ص ۲۲۱ ح ۶۰۶۳، کنز العمّال: ج ۱۱ ص ۶۱۰ ح ۳۲۹۵۲، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۹، ص ۴۸۰.