شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۲۵ جلسه ۱۳

شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
پنجشنبه 3 آذر 1401 شماره 3706
بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَیثاً مُغِیثاً

اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَیثاً مُغِیثاً مَرِیعاً مُمْرِعاً عَرِیضاً وَاسِعاً غَزِیراً، تَرُدُّ بِهِ النَّهِیضَ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِیضَ

بارخدایا ما را به بارانی فریادرس و برطرف کننده قحطی سیراب کن، بارانی رویاننده گیاه، سبز کننده - دشت و دَمَن، وسیع و پرمایه، که به سبب آن گیاه روئیده پژمرده را خرم کنی، و آن را برای گیاه شکسته مومیایی قرار دهی.

در این فراز نیز مانند فرازهای قبل از خداوند تقاضای سیرابی از باران که مهمترین ثمر باران است شده است. 
باران وقتی سیراب کننده است که: 
ااز قحطی که بلای خانمانسوز است جلوگیری کند،سبب رویش گیاهان و سرسبزی گردد،
فراگیر باشد و‌نتیجه این فراگیری علاوه بر سرسبز شدن و روئیدن باشد سبب سرزنده شدن گیاهان پژمرده ‌شکسته گردد .

بکار بردن این عبارات 
 غَیثاً مُغِیثاً مَرِیعاً مُمْرِعاً عَرِیضاً وَاسِعاً غَزِیراً کنار هم نشان از ظرائف، و لطائف و دقائق کلام امام سجاد سلام الله علیه از موضوع باران است

منبع