شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۲۰ جلسه ۸

شرح دعای نوزدهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
شنبه 28 آبان 1401 شماره 3701
بسم الله الرحمن الرحیم

تُحْيِي بِهِ مَا قَدْ مَاتَ
تا به آن باران، هر چه از زمین و گیاه مرده است، زنده کنی؛ 
باران مظهر اسم محیی پروردگار است چنانچه حجت خدا نیز مظهر حقیقی و کامله ی این نام خداوند است و ظاهر ‌‌باطن زمین بواسطه باران و امام زنده می شود؛
«وَ اللهِ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَۀً لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ؛

و خدا از آسمان آبی نازل کرد که با آن زمین را پس از مردنش زنده نمود، در آن نشانه ای برای گروهی است که می شنوند.»
و این حیات از اثار رحمت پروردگار است «فَانْظُرْ إِلی آثارِ رَحْمَتِ اللهِ کَیْفَ یُحْییِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ ذلِکَ لَمُحْیِ الْمَوْتی . ..؛
پس به آثار رحمت خدا بنگر که چگونه زمین را پس از مرگش زنده می کند. به یقین چنین خدایی زنده کننده مردگان است. ..»زندگی انسان و بقیه مخلوقات در زمین بدون باران مقدور نیست و این موضوع مهم در قران و دعاها و بیانات حجج الهی مکرر دیده می شود از جمله :
نهج البلاغه خطبه ۱۱۵ امیرالمومنین سلام الله علیه:
الهى، بارانى زنده كننده و سيراب كننده، كامل و همگانى، پاكيزه و مبارك، خوش نوش و روياننده بر ما فرو فرست.

منبع