شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۰۵ جلسه ۲۵

شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
  دوشنبه 9 آبان 1401 شماره 3685

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ ،

 و مرا در موردی که از آن شکایت دارم، به تأمل و تدبّر نیک برسان

در این فراز کمال توجه و عنایت را از خداوند طلب می کند حسن نظر در اینجا  یعنی طلب اعتنا و‌توجه بیشتر، چرا که انسان زمین خورده ی از همه جا رانده نیازمند به توجه بیشتر است یعنی با ما به از این باش که با خلق جهانی ،یعنی اعلام نیاز ‌وناز کردن برای خداوند مهربان ،
این انسان زمین خورده ی از همه جا رانده شده فهمیده که باید در خانه خدا بیاید و امده و فهمیده که مسکین محض است پس طبیعی است که از خداوند کمال توجه را گذایی کند و چه حال زیبا و غیرقابل وصفی است .
شکایت بردن به خداوند که منتهی کل شکوی است حتما اثر بخش و‌پرثمر است.

منبع