شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه _ شماره ۱۸۹ جلسه ۹

شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
سه شنبه 19 مهر 1401 شماره 3668

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ .

 و به اراده‌ات، بی آن‌که با گفتار نهی کنی، از کار باز ایستند.
اراده به معنای خواستن و طلب و امر است .
‌‌مقام کن فیکون نیز که در آیاتی امده است ناصر به این مقام پروردگار است ؛از جمله آیات الهی پیرامون اراده الهی  در آیه ۸۲ سوره یس ایت می‌فرماید:

إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُون»؛‌

امر خدا زمانی که اراده کند، چیزی را این است که به آن بگوید ایجاد شو، بی‌درنگ آن چیز ایجاد می‌شود.

در حدیثى از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) مى خوانیم: که یکى از یاران پرسید درباره اراده خدا و اراده خلق توضیحى بفرمائید، امام(علیه السلام) فرمود: «اراده از خلق همان تصمیم باطنى و سپس افعالى است که بعد از آن آشکار مى شود، ولى اراده خدا همان ایجاد کردن او است و نه غیر آن، زیرا که در خداوند نه اندیشه اى وجود دارد و نه تصمیم و نه تفکرى، این صفات (که همگى زائد بر ذات است) درباره خدا مفهوم ندارد، اینها صفات مخلوقات است.

«اصول كافى»، جلد 1، صفحه 109، باب الاراده، حديث 3.
در این باب مباحث دیگری مطرح است از جمله فرق اراده خدا با انسان و انواع اراده مانند اراده تکوینی و‌تشریعی که در مباحثی دیگر باید به آن پرداخت و این مجال مختصر جایگاه آن نیست .