شرح خطبه ی شقشقیه نهج البلاغه توسط حجت الاسلام موسوی مطلق - بخش ششم

بسم الله الرحمن الرحیم

 وَ اِنَّهُ لَیَعْلَمُ اَنَّ مَحَلِّی مِنْهَا مَحَلُّ الْقُطْبِ مِنَ الرَّحَی 

«در حالى که مى دانست جایگاه من در خلافت چون محور سنگ آسیا به آسیاست»
به راستی که ابوبکر جایگاه امیرالمومنین علیه السلام را می داند و نمی شود او را جاهل به این جایگاه دانست او نه جاهل قاصر است و نه مقصر بلکه او عالم به موضوع است .
از جمله مقاماتی را که او می داند این است که اگر خلافت همچون سنگ آسیا باشد علی بن ابی طالب علیه السلام قطب و محور آسیا است  و جز بر محور او نمی چرخد.
امیرالمومنین علیه السلام در جای دیگر فرموده:
 وَ إِنَّمَا أَنَا قُطْبُ الرَّحَى تَدُورُ عَلَيَّ وَ أَنَا بِمَكَانِي فَإِذَا فَارَقْتُهُ اسْتَحَارَ مَدَارُهَا، وَاضْطَرَبَ ثِفالُها. (1)
«من چون محور آسیا هستم که آسیا دور من مى گردد و من به جاى خود ثابتم، و چون از جاى خود جدا شوم آسیا از مدار خود خارج مى شود وهمه امور به هم مى ریزد»
و امام نه تنها قطب خلافت است بلکه قطب تمام عالم است، و اگر قطب نباشد حرکت معنا ندارد، اگر قطب نباشد نظم سامان نمی یابد و اگر قطب نباشد بقیه ی مخلوقات عبس هستند.
جایگاه قطب در مباحث عرفانی جایگاه خاص و ویژه ای را به خود اختصاص داده است، در آثار ابن عربی و دیگر بزرگان در حوزه عرفان مکرر امده است، ولکن آنچه باید متذکر شد آن است که: مقام و جایگاه قطبیت برای غیر معصوم ظلمی آشکار به مقام امام و ولایت است، قطب حقیقی انسان کامل است و مصداق اتم و واقعی انسان کامل امام معصوم است .

____________________________________________

(1) خطبه 118