بخش دوم پژوهشی در استعمال و کاربرد واژگان عارف، عرفان و معرفت در ادعیه و...

کد خبر: 13427

پژوهشی در استعمال و کاربرد واژگان عارف، عرفان و معرفت در ادعیه و زیارات شیعه امامیه توسط حجت الاسلام سیّدعباس موسوی مطلق
‎ بخش دوم
‎دعاى عظيم القدر كميل
‎از دعاهاى بسيار معروف ماثوره است، علاّمه مجلسى رحمة اللّه فرموده: اين دعا از بهترين دعاهاست و دعاى خضر پيمبر است.
‎امير المؤمنين عليه السّلام آن را به كميل كه از خواصّ اصحاب آن حضرت بود آموخت و نيز فرموده: در شب هاى نيمه شعبان و در هر شب جمعه خوانده می شود، و برای امور ذيل سودمند است :
‎كفايت از گزند دشمنان
‎و گشوده شدن درهاى روزى
‎و آمرزش گناهان .
‎شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس آن را در كتاب هاى دعاى خود آورده اند :
‎به جهت اين كه این دعای عظیم الشان را، کمیل بن زیاد نخعی از حضرت امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام روایت کرده است.
‎به نام او مشهور شده است. سیدبن طاووس از شیخ طوسی رحمه الله علیه به سند خودش روایت کرده است که در شب نیمه شعبان، کمیل بن زیاد دیده است که علی بن ابیطالب در حال سجده، این دعا را خوانده است.

‎کمیل می گوید:

‎روزی با مولای خود، امام علی علیه السلام در مسجد بصره نشسته بودم که جمعی از اصحاب حضرت هم حضور داشتند. سوال شد ازحضرت که معنی این آیه که خدا می فرماید: (فیها یفرق کل امر حکیم) «سوره دخان آیه4 » چیست؟ حضرت فرمودند: آن شب نیمه شعبان است.

‎سوگند به کسی که جان علی در دست قدرت اوست هیچ بنده ای نیست جز اینکه تمام آنچه بر او از نیکی و بدی می گذرد، در شب نیمه شعبان برایش تقسیم می شود تا آخرسال او. هر بنده ای که آن شب را به عبادت احیا کند و دعای حضرت خضر را بخواند، دعای او مستجاب می شود.

‎کمیل می گوید: وقتی که حضرت به منزل خود رفتند، وقت شب به خدمت آن بزرگوار رسیدم. حضرت فرمودند برای چه کاری آمدی؟ عرض کردم به طلب دعای خضر آمده ام. امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: ای کمیل، اگر این دعا را حفظ کردی هر شب جمعه یا درهر ماه و یا سالی یکبار و یا لااقل در تمام عمر یک مرتبه بخوان تا امور تو کفایت شود. خداوند تورا یاری می کند، روزی تو زیاد می شود و البته از مغفرت هم محروم نمی شوی.

‎ای کمیل، مدتی که تو با ما مصاحب هستی، موجب شده که تورا به چنین نعمت و کرامتی سرافراز نمایم.

‎ای کمیل بنویس: اللهم انی اسئلک برحمتک... و ادامه دعا.
اين دعا نيز مانند ساير دعاهائى كه از اهل بيت عصمت و طهارت نقل شده است سرشار از معارف الهي و دقائق عالم توحيد است
به دو نمونه مرتبط با بحث اشاره مينمائيم؛
يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي وَ رَبِّي أَ تُرَاكَ مُعَذِّبِي بِنَارِكَ بَعْدَ تَوْحِيدِكَ وَ بَعْدَ مَا انْطَوَى عَلَيْهِ قَلْبِي مِنْ مَعْرِفَتِكَ وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِي مِنْ ذِكْرِكَ وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِيرِي مِنْ حُبِّكَ وَ ...
‎پاى خداى من و سرور و پروردگارم، آيا مرا به آتش دوزخ عذاب نمايى، پس از اقرار به يگانگی ات و پس از آنكه دلم از نور شناخت تو روشنى گرفت و زبانم در پرتو آن به ذكرت گويا گشت و پس از آنكه درونم از عشقت لبريز شد...
و در فرار ديگر ميفرمايد:
يا غايه امالِ العارفين
اي منتهاى ارزوى عارفان....
ادامه دارد...

افزودن دیدگاه جدید

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.