بخش پنجم پژوهشی در استعمال و کاربرد واژگان عارف، عرفان و معرفت در ادعیه و...

بسم الله الرحمن الرحیم

زیارت رجبیه از جمله زیارات مأثوره است که از وجود مقدس امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نقل شده(1) و شیخ طوسی اعلی الله مقامه در مصباح المتهجد(2) و جناب محمد بن جعفر مشهدی رحمه الله علیه در المزار الکبیر(3) نقل کرده اند.
در این زیارت می خوانیم:

«وَمَقاماتِكَ الَّتِى لَاتَعْطِيلَ لَهَا فِى كُلِّ مَكَانٍ يَعْرِفُكَ بِهَا مَنْ عَرَفَكَ ، لَا فَرْقَ بَيْنَكَ وَبَيْنَها إِلّا أَنَّهُمْ عِبادُكَ وَخَلْقُكَ ، فَتْقُها وَرَتْقُها بِيَدِكَ ، بَدْؤُها مِنْكَ وَعَوْدُها إِلَيْكَ»؛
 «و مقاماتت که تعطیلی برای آن‌ها در جایی نیست، تو را با آن‌ها شناسد هرکه بشناسدت، بین تو و آن‌ها تفاوتی نیست جز اینکه ایشان بندگان و آفریده تواند که باز و بسته‌شدن کارشان به دست توست، آغازشان از تو و انجامشان به‌جانب توست»

اهل بیت علیهم السلام در این زیارت مسیر شناخت خدا هستند «يَعْرِفُكَ بِهَا مَنْ عَرَفَكَ» عارف کسی است که خدا را بشناسد از این طریق.
______________________________________________
(1) سند این زیارت به حسین بن روح نوبختی می رسد، رک: مصباح المتهجد، شیخ طوسی، ص 821.
(2) همان.
(3) المزار الکبیر، ابن مشهدی، ص 203