خاطره ای از ملاقات حجت الاسلام والمسلمین موسوی مطلق با عبد صالح خدا عارف محقق مرحوم استاد کریم محمود حقیقی

بسم الله الرحمن الرحیم
هر كه خواهد همنشينى با خدا
گو نشيند در حضور اولياء(1)
....شاگردان ايشان به نشانه ى ادب به استقبال دم در آمدند؛ راهنمائى كردند در اتاقى كه قطعه اى از نور مسطور، در آن مستور، در حال خلوت با معبود و عشق بازى با معشوق نشسته بود،پير ٩٤ساله به رسم ادب از جا اراده ى برخاستن كرد هنوز تمام قد نايستاده بود كه زمين نشستم و با اين حركت او هم با ما زمينيان بر زمين نشست، دست و زانويش را بوسيدم، چرا كه: اين دست هاسالها روى اين زانوان قرار گرفته و در مقابل حضرت پروردگار به ركوع رفته است،اين دست سالها قلم برداشته و از عشق و محبت و خدا و اهل بيت نوشته است، اين دست سالها در دست عارفانى بزرگ همچون آيت الله نجابت شيرازى و آيت الله انصارى همدانى قرار داشته، اين دست سالها دست رفاقت به خوبان روزگار خويش داده است رفقا و اوليائى چون:
شهيدمحراب آيت الله دستغيب،حاج مومن شيرازى، مرحوم گل آرايش و...
حالا چشم را به چشمانش دوختم و برق عشق آموختم.
با لهجه ى زيباى شيرازى سخن گفت، آه كه چقدر اين لهجه را دوست دارم، عاشق شيرازى بنشيند و تا صبح سخن بگويد خستگى احساس نميشود از اين لهجه بوى عشق و محبت استشمام ميشود.
فرمود: چقدر دلوم ميخواست ببينومت....
دلبرا بنده نوازيت كه آموخت بگو
كه من اين ظن به رقيبان تو هرگز نبرم(2)
...امر كردند و در جوارش نشستم، نشستن در كنار عباد صالح پروردگار قيام لله است.
سخن را از خدا آغاز كرد و سپس از جهل مخالفان عرفان گفت و گفت كه اين مخالفت ها به جهت عدم تدبر و تفكر در آيات الهى است. و خواند اين آيه را:
سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ(3)
از نزديك بودن خدا گفت:
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ(4)
من هم خواندم:
أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ (5)
كى رفته اى زدل كه تمنا كنم تورا
پنهان نگشته اى كه هويدا كنم تورا(6)
و او يحول و حول را از لسان مرحوم علامه طباطبائى معنا كرد...
و چه عاشقانه چند بار خودش را ريزه خوار سفره ى آيات عظام و بندگان صالح حضرت پروردگار و استادان خويش مرحوم نجابت و مرحوم انصارى خواند.اين اكرام و تمجيد از استاد، گوهرى است كه روز به روز بر ارزش صاحب گوهر مى افزايد و من از اين رهگذر كشف ها نموده ام كه نپرس...
هى از اين ناچيز ميخواست كه سخنى بگويم ليكن چه چاره كه آموخته ام:
در حريم عشق نتوان دم زد از گفت و شنيد
زانكه آنجا جمله أعضاء چشم بايد بود و گوش(7)
طلب دعا كرد و من نيز جز دعائى كه در او مطلبى پيرامون امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف نباشد بلد نيستم.
عرض كردم:
مرحوم دولابى ميفرمودند:
وقتى ميگوئيم لاحول ولاقوه الابالله العلى العظيم يعني هيچى براى هيچكس نماند.
بعد از سخنانى كه افاضه نمودند، كسى اجازه خواست كه نوار را پخش كنند، فرمودند: الان كه توان سخن ندارم و رفقا هم اصرار دارند جلسه تعطيل نشود مينشينم و نوارهاى قبل را ميگذارند و گوش ميدهيم.
عرض كردم نوارهاى قبل شراب كهنه است شما آن زمان در مستى سخن گفته اى فلذا شنونده مست مى شود.
مست آن كسى است كه جز خدا نمى بيند، جز خدا نمى شنود، و جز خدا نمى گويد و جز خدا نميجويد.
بعد از ساعتى كه جزء عمر ما محسوب نشد همچنان كه إذن ورود گرفته بوديم إذن خروج نيز گرفتيم و از محضر استاد معظم، معلم اخلاق و عرفان مولفٍ عاشق و پرتلاش جناب كريم محمود حقيقى كه عارفى است شايسته و درياى است پر ازگُهر مرخص شديم.
بزودى بعون الله تعالى سخنان ايشان در اين جلسه كه توسط دوستان شيرازى ضبط شده تماما عرضه خواهد شد...

___________________

پی‌نوشت‌ها

(1)   مثنوی معنوی، مولوی

(2)   حافظ

(3)   «به زودی نشانه های [قدرت و ربوبیت] خود را در کرانه ها [ی جهان هستی]، و در وجود خودشان به آن ها نشان خواهیم داد تا برای آنان روشن شود که بی تردید خداوند حق است»   سوره مبارکه فصلت، آیه شریفه 53.

(4)  «و ما از رگِ گردن به او نزدیک تریم»  سوره مبارکه ق، آیه شریفه 16.

(5)  «و بدانید که خداوند بین آدمی و دلش حایل می شود [تا حق را باطل، و باطل را حق نپندارد،]»  سوره مبارکه انفال، آیه شریفه 24.

(6)  فروغی بسطامی

(7)   حافظ