کربلا
کَربَلا یا کربلای مُعَلّی از شهرهای زیارتی شیعیان در عراق است. شهادت امام حسین(ع) و یارانش در واقعه کربلا در سال ۶۱ قمری و قرار داشتن حرم امام حسین(ع) و حرم حضرت عباس(ع) اهمیت زیادی به این شهر نزد شیعیان داده است.
پیشینه کربلا به قبل از اسلام و دوره بابلی برمی‌گردد. پس از فتوحات اسلامی قبائلی در اطراف کربلا و نزدیک رود فرات زندگی می‌کردند. پس از شهادت امام حسین و یارانش در واقعه عاشورا در دهم محرم و تدفین پیکر آنان در کربلا، شیعیان برای زیارت حرم امام حسین(ع) راهی کربلا می‌شدند. اهتمام شیعیان برای زیارت امام حسین(ع) و دیگر شهدای کربلا روند تبدیل کربلا به سکونت‌گاه شیعیان را فراهم کرد. از سده‌های دوم و سوم قمری نخستین عمران و آبادانی در کربلا پایه‌ریزی شد. در دوره آل بویه اقدامات بسیاری برای توسعه عمران شهر کربلا صورت گرفت؛ اما بیشترین اهتمام برای توسعه کربلا به صفویه و قاجار برمی‌گردد.
همزمان با توسعه شهر کربلا در سده سوم قمری مدارس دینی کربلا تأسیس شد. رونق علمی حوزه علمیه کربلا در طول تاریخ با فراز و فرودهایی همراه بوده است. همزمان با رونق علمی حوزه‌های کربلا خاندان‌های شیعی متعددی برای کسب علم در کربلا ساکن شدند که خاندان آل طعمة و آل‌نقیب، بهبهانی، شهرستانی و شیرازی از آن جمله‌اند.
شهر کربلا در دو سده اخیر حوادث متعددی را از سر گذارنده است. حمله وهابیت به کربلا ، حمله نجیب پاشا والی عثمانی به این شهر، انقلاب ۱۹۲۰م و انتفاضه شعبانیه برخی از وقایع این دو سده است. شهر کربلا در سده بیستم پس از سقوط امپراتوری عثمانی و اشغال آن از سوی بریتانیا شاهد شکل‌گیری احزاب و تشکیلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و افزایش آن پس از استقلال عراق بوده است. جمعیة الإتحاد والترقی، الجمعیة الوطنیة الإسلامیة، شعبه حزب الدعوه الإسلامیه در کربلا و شاخه مجلس اعلای اسلامی عراق مهم‌ترین احزاب شیعیان در کربلا شناخته می‌شوند.
شیعیان در مناسبت‌های گوناگون از سراسر جهان برای زیارت به این شهر می‌آیند. اوج این حضور در ایام عزاداری محرم و صفر به‌ویژه در مراسم پیاده‌روی اربعین است. جمعیت زائران اربعین حدود ۲۰ میلیون نفر در سال‌های ۱۳۹۴ش و ۱۳۹۵ش گزارش شده است.
کربلا در طول تاریخ به نام‌های دیگری نیز خوانده است. غاضریه، نینوا، طَفّ، عقر، حائر و نواویس از آن جمله‌اند.