ابوعبدالله محمدبن عربی الحاتمی الطائی الاندلسی المرسی الدماشقی ملقب به محیی‌الدین و ابن عربی و سلطان العارفین و الشیخ الاکبر 

تولد: ۲۷ ماه رمضان ۵۶۰ مرسیه اندلس (اسپانیای کنونی)
پدر: علی بن محمد از عالمان فقه و حدیث 
جد: حاتم طائی نیز قاضی اندلسی و بخشنده‌ی سرشناسی بود
ابن عربی از نوادگان عبدالله بن حاتم، برادرِ صحابیِ امیرالمومنین علیه السلام، عدی بن حاتم بود.

برخی استادان:
خلف بن عبدالملک بن بشکوال
ابی بکر محمد بن خلف

او بیش از ۸۰۰ اثر گرانسنگ دارد.
برخی آثار وی:
فصوص الحکم
فتوحات المکیه
دیوان ابن عربی
الاعلام باشارات اهل الالهام
کتاب الحکمه
تجلیات الهیه
تفسیر قرآن بالغ بر ۹۰ جلد

ابن عربی از نگاه علامه طباطبایی:
"در اسلام هیچ کس نتوانسته است یک سطر مانند محی‌الدین بیاورد"

محل تحصیل: در اشبیلیه پایتخت اندلس  دروس مقدماتی دینی و ادبی را گذراند. قرآن را با قرائتهای هفتگانه آموخت.  

وفات: ۲۲ربیع‌الثانی ۶۳۸ در سن ۷۸سالگی
مزار: دامنه‌ی کوه قاسیون دمشق