آیت الله سید احمد عبدمنافی

مرحوم آیت‌الله ابوالشّهید سیّد احمد عبدمنافی
متولد تهران
از شاگردان :ایت الله محمدجواد انصاری همدانی
اثار:
مائده یا فرحه الروح دو مجلد؛
تصحیح مجالس المومنین قاضی نورالله شوشتری

حجت الاسلام سیدعباس موسوی مطلق:

  آغاز آشنایی

ملاقات ما با عالِمِ بزرگوار، آیت‌ الله آقای حاج سیّد احمد عبدمنافی (مَدفون در قبرستان شیخان قم) یک بار بیش‌تر صورت نگرفت. در همان جلسه‌ی اوّل درباره‌ی علم جفر، سخنانی به میان آمد؛ پرسش‌هایی داشتم که انجام شد. درباره‌ی برکت نمازهای مستحبّی خصوصاً نماز امام زمان - روحی له‌الفدا - نیز مطالبی فرمود. در خلال صحبت‌ها، خاطره‌ای از مرحوم آیت‌الله میرزا محمّد جواد انصاری همدانی (ره) به میان آمد:

در یکی از سفرهایم به عتبات در بین راه، همدان، منزل ایشان رفتم. فردای آن روز که خواستم حرکت کنم، توصیه‌هایی فرمود و التماس دعا داشتند. پس از رسیدن به کربلا، بیرون حرم به یاد ایشان افتادم، داخل صحن شَبَهِ مانند ایشان را در آسمان ملاقات کردم، کنار ضریح مقدّس خود ایشان را ملاقات کردم، در حالی که بسیار متعجّب بودم، فرمود: شب بیا فُلان جا، رفقا جمعند. با شوقِ فراوان روز را سپری کردم. شب بعد از نماز مغرب، برای پایم حادثه‌ای رخ داد تا دنبال دارو درمان رفتم، قدری دیر شد. وقتی محضر ایشان رسیدم، فرمود: دیر آمدی؟! بگذار ببینم حافظ چه می‌گوید و بی‌درنگ دیوان حافظ که کنارشان بود، به صورت تفأل باز کرد و فرمود:

ای که از کوچه‌ی معشوقه‌ی ما می‌گذری

برحذر باش، که پا می‌شکند دیوارش[1]
 

می‌فرمود:

پس از این‌که یک نسخه از رساله‌ی لقاءالله مرحوم آیت‌الله ملکی تبریزی به دستم رسید و مطالعه کردم، خیلی دوست داشتم قبر ایشان را زیارت کنم. پس از پرس‌وجو یافتم که حضرت ایشان در قبرستان شیخان آرمیده‌اند؛ لذا به قبرستان شیخان مشرَّف شدم و هر چه گشتم، اثری از ایشان نیافتم. در میان قبرستان به روح مقدّس ایشان متوسّل شدم و سرم را به پایین انداختم. با کمال تعجّب دیدم دقیقاً بالای قبرِ ایشان هستم، خیلی خوش‌حال شدم و عُلُوّ درجات برای‌شان مسألت نمودم.[2]

منبع: کتاب فیض حضور، تالیف حجت الاسلام سیدعباس موسوی مطلق، صفحه 31 الی 34

پی نوشت ها

[1] . اصل شعر می‌گوید: «... که سر می‌شکند دیوارش»! ضمناً نظیر این داستان برای آیت‌الله‌شهیددستغیب نیز رخ داده است.

[2] . مطالعه‌ی جریانِ یافتنِ قبر مرحوم ملکی، از زبان علّامه حسن‌زاده‌آملی نیز خالی از لطف نیست؛ ر.ک: در آسمان معرفت، شیخِ مناجاتیان و آیت عرفان.