شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه _ شماره ۵۴۲ جلسه ۲۳

شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان

 دوشنبه 14 إسفند 1402 شماره 4064

جلسه 23
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ نَعُوذُ بِک أَنْ …أَوْ ینْکبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ یتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ.
در این فراز نیز از دو موضوع نگران کننده به خدا پناه برده شده است :
یکم : به سختی انداختن روزگار ؛ یعنی روزگار به قول معروف سرناسازکاری دراورد و باعث منکوب شده یا به نکبت کشیده شدن انسان گردد ، زمان دارای حیات است پس در دوران حیات ما اونیز حیات دارد و نظاره گر همه چیز است به همین جهت است قدیمی ها می گفتند باید از بازی چرخ گردون ترسید و تنها راه امان ماندن از آفات زمان پناه بردن به مالک و صاحب زمان است که مالک زمان خداوند متعالی است و صاحب زمان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است .
دوم : ستم و ظلم نمودن سلطان است . سلطان هم می تواند هر کس که به هر طریق بر انسان سلطه دارد و هم منظور حاکم است که در آن زمان بنی امیه حکومت ساده ومردمی نبوی را به سمت پادشاهی و سلطنت برده بودند که طبیعت پادشاهی و حکومت های غیر الهی ظلم و ستم است.

منبع