شرح دعای سی و ششم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۵۳ جلسه ۱۴

شرح دعای سی و ششم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
چهارشنبه 7 دی 1401 شماره 3734

بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لَا تَشْغَلْنَا عَنْكَ بِغَيْرِكَ
 و ما را از خود به غیر خود مشغول و سرگرم مکن.
غیر خدا چون فانی است اشتغال به غیر او بی ثمرست ، اشتغال به خداوندی که همه عالم را پر کرده محبوب و سیره عباد صالح پروردگار است .
اشتغال به غیر خدا آثار سوئی برای نفس انسان دارد چنانچه اشتغال به خدا دارای اثار و برکات خاص خود را دارد .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : يَقولُ اللّه ُ عزَّوجلَّ : إذا كانَ الغالِبُ عَلَى العَبدِ الاشتِغالَ بي جَعَلتُ بُغيَتَهُ ولَذَّتَهُ في ذِكري ، فإذا جَعَلتُ بُغيَتَهُ ولَذَّتَهُ في ذِكري عَشِقَني وعَشِقتُهُ ، فإذا عَشِقَني وعَشِقتُهُ رَفَعتُ الحِجابَ فيما بَيني وبَينَهُ ، وصَيَّرتُ ذلكَ تَغالُبا عَلَيهِ ، لا يَسهو إذا سَها النّاسُ. حديث
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عز و جل مى فرمايد: هرگاه اشتغالِ به من بر جان بنده غالب آيد، خواهش و لذّت او را در ياد خودم قرار دهم و چون خواهش و لذّتش را در ياد خودم قرار دهم عاشق من گردد و من نيز عاشق او. و چون عاشق يكديگر شديم پرده ميان خود و او را بالا زنم و آن [مشاهده جلال و جمال خود ]را بر جان او مسلّط گردانم، به طورى كه وقتى مردم دچار سهو و اشتباه مى شوند، او دستخوش سهو نمى شود.
(کنزالعمال ، ۱۸۷۲)

منبع