شرح دعای سی و ششم صحیفه سجادیه _ شماره ۲۴۲ جلسه ۳

شرح دعای سی و ششم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
چهارشنبه 23 آذر 1401 شماره 3723

بسم الله الرحمن الرحیم
يَبْتَدِرَانِ طَاعَتَكَ بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ ،
رعد و برق در مقام فرمان بردن از تو، به رحمتی سودمند، یا عقوبتی زیان بخش، می‌شتابند؛
جناب حافظ علیه الرحمه فرموده:
نه که تنها حیوانات و‌نباتات وجماد
هر چه در عالم امر است به فرمان تو باد

اساسا وظیفه اصلی هر شئی و در اینجا مشخصا فرمانبرداری از خالق متعال است و این فرمانبرداری یا در جهت رحمت و‌خیر به مخلوقات است و یا جهت نزول عذاب و‌تنبیه مخلوقات به جهت تربیت و‌عقوبت کارهای آنان است .
رحمت نافع نه این که رحمت غیر نافع داریم بلکه ظاهر مقصود این است که نفس باران رحمت است و آنگاه که به موقع و به اندازه باشد این رحمت که در واقع نام دیگر باران است نافع می گردد.
و نقمت هم آن روی سکه باران است که اگر بی موقع و بی اندازه باشد موجب عقوبت است و ممکن است بارانی بی موقع بیاید که از رحمت بودن خارج گردد اما ضرر قابل توجهی ندارد ولکن گاه سبب ضرر های فراوان است که به عنوان نقمت ضاره یاد شده است

منبع