شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه _ شماره ۱۸۲ جلسه ۲

شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
یکشنبه 10 مهر 1401 شماره 3661

بسم الله الرحمن الرحیم

اولین فراز ازاین دعای خوش مضمون و بلند این عبارت است« یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ »
ببینید در تمام زندگی‌ها، گرفتاری، شدت و گره وجود دارد.مهم این است که ما بفهمیم دراین گرفتاری ها و شدتها و گره‌ها کجا برویم و بدانیم چه کسی میتواند این را برطرف کند . جز خدا ؟
« یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ » ای خدایی که گره ناگواریها را فقط تو باز می کنی و گشایشش به دست توست.
« مَکارِه» به گرفتاری هایی گفته می شود که انسان از آن کراهت دارد .« عُقَدُ » هم که آمده است به معنای جمع عقده است ،به معنای گره است .
این مکاره و این گرفتاری ها  هم در دنیاست هم در آخرت . تفکر در گرفتاری های آخرت نتیجه اش این می‌شود که گرفتاری‌های دراین دنیا تحمل آن بر ما آسانتر است .
در دعای شریف کمیل داریم « فَكَيْفَ احْتِمَالِى لِبَلاَءِ الاْخِرَةِ ، » « وَجَلِيلِ وُقُوعِ الْمَكَارِهِ فِيهَا ، وَهُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ ، وَيَدُومُ مَقَامُهُ ، »
چگونه خواهد بود تاب و توان من در برابر بلای آخرت و فرود آمدن ناگواری ها در آن جهان ناگواری‌ها یی که زمانش طولانی و ابدی است.
به راستی که جز خدا کیست که در سایه لطفش بخزیم؟
رحمت اوست که هر لحظه پناه من و توست
و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

منبع