شرح دعای بیست و پنجم صحیفه سجادیه دعای برای اولاد و اصول تربیتی فرزند _ بخش پنجم

شرح دعای بیست و پنجم صحیفه سجادیه دعای برای اولاد و اصول تربیتی فرزند
از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
شنبه 9 بهمن ۱۴۰۰ شماره 3478

بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِبَقَاءِ وُلْدِي وَ بِإِصْلَاحِهِمْ لِي وَ بِإِمْتَاعِي بِهِم …
خدایا! به باقی ماندن فرزندانم و به شایسته نمودنشان برای پیروی از من و به بهره‌مند شدنم در دنیا و آخرت از ایشان، بر من منّت گذار.
مورد دیگری که امام سجادحضرت علی بن الحسین علیه السلام به عنوان پذیرش منّت از خدای متعال طلب می کند عبارت است از:
بهره مندی از فرزند صالح در دنیا و آخرت است.
بهره مندی پدر و مادر  در دنیا از فرزندان یعنی:
۱.استعانت و‌کمک خواستن از آنان جهت آسایش و سهولت امور دنیوی؛
۲.موجب ارامش و روشنی چشم،قلب و روح والدین شدن؛
۳.در هنگام بیماری و یا مرگ آنان سبب کفاره گناهان والدین (غیرمعصوم)می شوند؛
۴.سبب ایجاد انگیزه برای ترقیات مادی ‌ومعنوی می گردد؛
۵.محقق کننده آرزوهای ناتمام والدین؛
۶.استجابت دعا، چنانچه دعای والدین در حق فرزندان مستجاب است دعای آنان نیز در حق پدر ‌ومادر مستجاب است.
۷.معنا بخشیدن به زندگی ،چنانچه با آمدن فرزند چه دختر ‌وچه پسر سبب شروع فصل جدیدی از زندگی است و همچنین باعث استحکام بخشی بیشتر به زندگی والدین می باشد و چه زندگی ها که در آستانه جدایی و اختلافات شدید بوده اند ولکن با آمدن بچه روح تازه ای در پدر ‌ومادر دمیده شده و به زندگی مشترک خود ادامه داده اند حقیقتا فرزند پیک و فرشته نجات و رحمت الهی است
خانواده آن گاه معنا پیدا می کند که دارای فرزند شوند  ولو چنانچه در قرآن مثال زده شده در سن پیری باشد وخوب است بدانیم در فرهنگ قرآن و اهل بیت ‌‌و حتی طب قدیم محدودیت سنی در بچه دار شدن چندان اعتباری ندارد.
و اما بهره مندی والدین از فرزندان در آخرت اخبار و روایات یعنی؛
۱.حق شفاعت داشتن به این معنا گاهی فرزندان سبب شفاعت والدین در قیامت می شوند؛
۲.باعث جلب رحمت خداوند در دنیا و آخرت و نجات از انواع عذاب های اخروی  است.
۳.مهمترین بهره مندی باقیات و الصالحات بودن است چنانچه رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم فرمودند:
خَمْسَةٌ فِى قُبُورِهِمْ وَ ثَوابُهُمْ يَجْرى الى ديوانِهِمْ: مَنْ غَرَسَ نَخْلًا، وَ مَنْ‌ حَفَرَ بِئْراً، وَ مَنْ بَنى لِلّهِ مَسْجِداً، وَ مَنْ كَتَبَ مُصْحَفاً، وَ مَنْ خَلَّفَ ابْناً صالِحاً.

پنج نفر در قبر خفته‌اند ولى ثواب آنها به طور مرتب در ديوان عملشان ثبت مى‌شود: آن كه درخت خرمائى كاشته، و آن كه چاه آبى حفر نموده، و آن كه براى خدا مسجدى ساخته، و آن كه كتاب با منفعتى نوشته، و آن كه فرزند شايسته‌اى از خود بجاى گذاشته است.
بحار الأنوار: 101/ 97، باب 2، حديث 59؛ مستدرك الوسائل: 12/ 229، باب 15، حديث 13959.

منبع